I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 55 [= LPGP 511]); Littera (2016: I, 637).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 44); Carter (2007 [1941]: 17); Marques Braga (1945: 55); Machado & Machado (1949: I, 170-171); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2017: I, 91).
1 Con] Cvm B 2 cuita] coyta B 3 ca a] ca \a/ A : ca B 5 coita] cuyt B 12 tod’escaecer] todoscaeçer B 14 peor] peyor B
2 cuita] coita Littera 3 ca a tod’ome] ca todo mi Michaëlis 5 coita aver] coit(a) aver Michaëlis : coit’aver Littera 9 vos] vus Michaëlis
(I) Coa coita que teño por vós, miña señora, xa eu perdín coita por todo o resto, pois a calquera lle acontece así, sabede isto: que ninguén pode ter unha coita que non haxa de perder logo desde que lle chega outra maior.
(II) E por isto, miña señora, desde aquel día en que vos vin doutra gran coita me liberei: así me coitou o voso amor que me fixo todo esquecer, tanto foi o moito que tiven que ver na vosa (coita) que me produce un efecto peor!
Esquema métrico: 2 x 8a 8b 8b 8a 8c 8c 8a (= RM 161: 251)
Encontros vocálicos: 3 ome‿aven; 5 coita‿aver
Unha leve mudanza vocálica e unha segmentación diferente en Michaëlis mudou a expresión para a primeira persoa na edición do Cancioneiro da Ajuda, convertendo tod’ome en todo mi. Talvez a lección de Michaëlis proceda de que non ten en conta o \a/ voado engadido posteriormente na entreliña; sendo así, ca tod’ome aven assi non tería sentido, e por iso interpreta ca todo mi aven assi.
Nesta cantiga, como noutras, B (e V) ofrece a variante peior (típica dos apógrafos italianos) fronte á forma peor, única que se rexistra no Cancioneiro da Ajuda (65.32, 275.21, 387.r2, 812.2 e 13).
Précédent
