I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 419 [= LPGP 300-301]); Littera (2016: I, 331-332); Bruno (2022: 73-74).
II. Outras edicións: Carter (2007 [1941]: 126-127); Machado & Machado (1960: VII, 32-33); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2018b: III, 352).
III. Antoloxías: Gonçalves & Ramos (1983: 216).
7 ben sei] sei ben A
7 morte] mort’; e Michaëlis, Littera; ben sei] sei ben Michaëlis : sei bem Littera 10 ben non ei] non ei ben Michaëlis : nom hei bem Littera
(I) De morte é o moito mal que me vén e tan penoso de soportar que xamais mentres eu viva, se non recibo ben da miña señora, nunca ningunha cousa me poderá tirar o mal nin a gran coita, excepto o mal (II) de morte, porque eu sei ben que non podo deixar de amar a miña señora; por iso, se non teño ben dela, nunca ningunha cousa me poderá tirar o mal nin a gran coita, excepto o mal (III) de morte, pois mentres eu viva desexarei o seu ben; e por isto eu sei: se non teño ben da miña señora, nunca ningunha cousa me poderá tirar o mal nin a gran coita, excepto o mal (1) de morte, pois sei que non me falta ningún outro mal de amor.
Esquema métrico: 3 x 8a 8b 8b 8a 8C 8C + 8c 8c (= RM 160:395)
Sobre o carácter de verdadeira cantiga ateúda atá a fiinda desta composición, incluída na relación de Gonçalves (2016 [1993]: 269-270), véxase nota á cantiga 15.
Nótese o deslocamento de muit(o) e o conseguinte hipérbato: ‘De mort’é o muito mal que me ven / e tan grave de sofrer’.
Aínda sendo posíbel, embora forzada, a segmentación da copulativa neste verso, non ten sentido estabelecer un texto coa conxunción, pois no mesmo contexto nos vv. 13 e 19 non é posíbel tal segmentación pola presenza de cláusulas causais a seguir.
Por outra parte, a rima demostra como o copista de A trocou a posición de ben sei.