I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 464-465); Nobiling (2007 [1907]: 81 [= LPGP 447-448]); Littera (2016: I, 517-518).
II. Outras edicións: Carter (2007 [1941]: 139); Machado & Machado (1960: VII, 38); Domingues (1992: 35); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2018b: III, 399).
III. Antoloxías: Nunes (1932: 18-19); Gonçalves & Ramos (1983: 154); Ferreira (1988: 53-54); Ferreiro & Martínez Pereiro (1996b: 98); Arias Freixedo (2003: 475-476); Souto Cabo (2017: 121).
14 vos] uos A
5 tremi’assi] tremia ‘ssi Michaëlis 6 [me]] om. Michaëlis, Nobiling, Littera; se] [ou] se Michaëlis, Nobiling, Littera 11 tremi’assi] tremia ‘ssi Michaëlis 12 me] om. Michaëlis, Nobiling, Littera; se] ou se Michaëlis, Nobiling, Littera 14 vos] vus Michaëlis 16 dixe] dix(e) Michaëlis : dix’ Nobiling 17 tremi’assi] tremia ‘ssi Michaëlis 18 me] om. Michaëlis, Nobiling, Littera; se] ou se Michaëlis, Nobiling, Littera
(I) Ese case nada que eu hoxe falei coa miña señora agradecinllo a Deus, e un gran pracer experimentaron os meus ollos; mais do que dixen teño gran pavor, porque me tremía de tal forma o corazón que non sei se llo dixen, se non, (II) tan grande foi o pracer que eu tiven de lle dicir a moi gran coita que sufro e sufrín por ela! Mais en infeliz día nacín se eu hoxe non llo fixen comprender, porque me tremía de tal forma o corazón que non sei se llo dixen, se non, (III) porque eu nunca falei coa miña señora agás hoxe, moi pouco, e direivos outra cousa: non sei se llo dixen ben se mal; mais teño gran pavor do que dixen, porque me tremía de tal forma o corazón que non sei se llo dixen, se non.
(1) E aquel a quen moito treme o corazón nunca ben pode acabar a súa explicación.
Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10a 10C 10C + 10c 10c (= RM 160:113)
Encontros vocálicos: 16 dixe‿estou
Todos os editores conceden autonomía sintáctica ás tres estrofas, en vez de as presentaren ligadas. Sobre o carácter de verdadeira cantiga ateúda atá a fiinda desta composición véxase nota á cantiga 15.
A expresión tremer o coraçon é exclusiva de Guilhade.
A hipometría do segundo verso do refrán foi resolvida tradicionalmente (Michaëlis ou Nobiling, até as edicións posteriores) reintegrando a conxunción ou (que non sei se llo dixe, [ou] se non), aínda que tamén podería considerarse a ausencia do pronome eu (que non sei [eu] se...., que [eu] non sei se...). Mais o ritmo do verso (sempre acento na 4ª) e o testemuño do v. 15 (non sei se me llo dixe ben, se mal) aconsellan recuperar a forma pronominal me de interese.
Nótese a rara construción sintáctica da fiinda, co suxeito (v. 19) introducido, aparentemente, pola preposición a. Na realidade, constitúe un caso de concordancia ad sensum, co verbo aviir (ou acontecer) elíptico: «E a quen muito trem’o coraçon [aven que] nunca ben pod’acabar sa razon».
Anterior
