I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 334 [= LPGP 505]); Cohen (2003: 370); Littera (2016: I, 583).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 257); Braga (1878: 140); Machado & Machado (1956: V, 214-215); Camargo et alii (1990: 29); Burgazzi (2015: 32).
III. Antoloxías: Álvarez Blázquez (1975: 97).
4 assanhar] assanar B 6 s’ousará] susara B 7 d’aqui] daq̄ B 14 oraçon] orazon V
3 e pero] e, pero Littera
(I) Quérese ir o meu amigo, e eu non me sei vingar del; e aínda que está a mal comigo, se eu me asaño con el, cando el me vexa irada non ousará irse de aquí.
(II) Quérese el ir cedo para non me facer compañía, mais, aínda que non ten medo do mal que lle faga a miña saña, cando el me vexa irada non ousará irse de aquí.
(III) Foi el rezar o outro día a San Servando coa idea de se ir de camiño xa de aquí; mais, se me eu vou asañando, cando el me vexa irada non ousará irse de aquí.
Esquema métrico: 7’a 7b 7’a 7b 7C 7C (I [= RM 99:62]) + 7’a 7’b 7’a 7’b 7C 7C (II-III [= RM 99:67])
Fronte á posibilidade de e, pero, con independencia sintáctica das dúas conxuncións, optamos pola locución conxuntiva de valor concesivo e pero ‘aínda que’, de uso regular ao longo de corpus –cómpre sinalar, non obstante, que en bastantes ocasións é posíbel optar por unha ou outra lectura, tal como Littera decidiu nesta pasaxe.
Talvez San Servando se refira á ermida de San Servando, no lugar de Pazos da parroquia de Barxés, no concello ourensán de Muíños.
Précédent
