I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 58); Radulet (1979: 98 [= LPGP 269]); Cohen (2003: 348); Littera (2016: I, 286).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 241); Braga (1878: 131); Machado & Machado (1956: V, 128).
III. Antoloxías: Álvarez Blázquez (1975: 74); Pena (1990: 176).
3 Par Deus] por đs V; gran] g̃ra B
3 Par Deus] Por Deus Nunes, Cohen
(I) –Madre, chegou o meu amigo hoxe aquí.
–Novas son, filla, que me non pracen.
–Por Deus, miña nai fai unha grande inxustiza!
–Non fai, miña filla, porque sairedes perdendo con iso.
–Máis perderei, madre, se o perdo a el.
–Ben lle sabedes, miña filla, querer!
Esquema métrico: 10a 10b 10b 10a 10c 10c (= RM 160:45)
Para resolver o sentido da cantiga, adoptamos a solución de Cohen, con mia madre como suxeito de faz, a falar a amiga en terceira persoa, que tamén é utilizada pola nai na resposta (v. 4).
En Littera, o v. 4 presenta unha articulación interrogativa (Nom faz, mia filha? Ca perdedes) que pretende resolver a aparente incoherencia da pasaxe.
Neste verso, el funciona como complemento directo sen preposición, tal como acontece con frecuencia na lingua das cantigas coas formas pronominais tónicas oblicuas.
Anterior
