I. Edicións críticas: Lang (1972 [1894]: 93-94 [= LPGP 208]); Nunes (1973 [1928]: 45-46); Cohen (2003: 631); Littera (2016: I, 236-237).
II. Outras edicións: Moura (1847: 181-182); Monaci (1875: 77-78); Braga (1878: 39-40); Machado & Machado (1952: III, 230); Júdice (1997: 49); Montero Santalha (2004).
III. Antoloxías: Nemésio (1961 [1949]: 194-195); Torres (1977: 254); Alvar & Beltrán (1989: 380-381); Sansone (1990: 316); Ferreira (1991: 116); Ferreiro & Martínez Pereiro (1996a: 44); Arias Freixedo (2003: 394-395).
4 ũa] hu ha B : hu (q) ha V 5 louc'e] lonque B 19 faço] faco B : fazo V; gran] g̃ra B
2 vós] vos Lang 7 vos] vós Lang 10 cofonda] confonda Lang 14 outras] outra Nunes
(I) Do voso amigo, ai amiga, en quen vós moito confiades, quero que saibades isto: que unha, a quen Deus maldiga, volo ten louco e mal da cabeza, e eu morro por iso con despeito.
(II) Non teño nada que vos esconder, nin vos será ocultado; mais sabede ben por certo que unha, a quen Deus confunda, volo ten louco e mal da cabeza, e eu morro por iso con despeito.
(III) Non coñezo ningunha muller a quen lle guste que outras lle rouben o seu amigo; e por iso vos digo que unha, a quen Deus a estrague, volo ten louco e mal da cabeza, e eu morro por iso con despeito.
(1) E procedo moi xustamente, pois desexo o voso proveito.
Esquema métrico: 3 x 7’a 7’b 7’b 7’a 7’C 7’C + 7’c 7’c (= RM 160:444)
Encontros vocálicos: 3 sa·biá·des
Como acontece moitas veces no inicio das cantigas, existe unha concordancia ad sensum: (D)o voss’amig’, ..., tanto quer’eu que sabiádes: ...’).
Alén da representación gráfica <uos>, habitualmente representativa da forma tónica, fiar é verbo que aparece indistintamente como intransitivo (coa rexencia das preposicións de, en ou per) ou como pronominal. Na presente pasaxe, a lección unánime de BV indica que estamos perante un uso intransitivo.
Anterior
