I. Edicións críticas: Lang (1972 [1894]: 63-64 [= LPGP 215]); Nunes (1972 [1932]: 200-201); Littera (2016: I, 210).
II. Outras edicións: Moura (1847: 114-115); Monaci (1875: 63-64); Braga (1878: 31); Machado & Machado (1952: III, 160-161); Júdice (1997: 147); Montero Santalha (2004).
8 de] đ V 9 grand’, e] g̃ade V 10 por] Pᵉe B 11 mi] me V 13 Sempre] Senpro V; vos] uos B 15 passei] passou BV 16 praza] praxa B 20 preito] pyto V
3 teede] tẽede Nunes 4 vos] vós Lang 5 mi] me Nunes 6 est’é] éste Littera 9 mia] mi a Littera; grand’, e] grande Lang 10 teede] tẽede Nunes 11 mi teer poridade] me teer puridade Lang, Littera : me teer poridade Nunes 12 est’é] éste Littera 15 mais assi passei] [e] pois assi passou Lang : e, poi’l’assi passei Nunes : mais [pois] assi passou Littera 17 poridade] puridade Lang, Littera 18 est’é] éste Littera 19 tiro] tir(o) Nunes
(I) Por Deus, señora, pois non foi por non quererdes que non me fixestes ben, e foi por culpa miña, tende a ben, xa que pasou así, en galardón por canto vos servín, de me gardar o segredo, señora, e eu a vós, pois isto é o mellor.
(II) Non foi por non quererdes que non me fixestes ben, e Deus vos dea un bo galardón; mais a miña perda foi grande, e por iso, por mercé, tede por razoábel de me gardar o segredo, señora, e eu a vós, pois isto é o mellor.
(III) Sempre vos darei as grazas por isto, mais eu perdín en mérito e valor o que Deus quixo; mais xa que me pasou iso, prázavos, señora, por cal vos El fixo, de me gardar o segredo, señora, e eu a vós, pois isto é o mellor, (1) pois eu non obteño, nin vós, mérito ou valor deste caso se fose divulgado.
Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10a 10b 10C 10C + 10c 10c (= RM 99:7)
Encontros vocálicos: 15 ma·is; 19 tiro‿eu
Nesta cantiga aparece de nova unha leve variación lingüística no refrán, con vacilación vocálica en puridade ~ poridade, que afecta ás vogais velares (en posición átona neste caso), cunha vacilación fonética [o]-[u] que vai aparecer en múltiplos refráns en voces e formas de diversa condición (véxase 570, 714, 746, 1352, 1439 etc.). Ademais, neste refrán tamén se rexistra vacilación fonética na forma pronominal mi ~ me. Véxase nota a 102.26. Cfr. nota a 27.4.
Canto á voz puridade ‘segredo’, do lat. tard. puritatem, aparece de modo restrito no corpus trobadoresco, con só máis tres ocorrencias (860.9, 1049.2, 1075.13) nas cantigas profanas e outras tantas nas Cantigas de Santa Maria; ora ben, é especialmente frecuente na tradución galega da Crónica de Castilla e da Estoria de España, para alén doutros textos galego-portugueses (véxase CGPA, s.v. puridade, poridade).
Littera optou, lexitimamente, por non segmentar o demostrativo na secuencia <este>. No entanto, consideramos que o demostrativo focaliza o asunto que se quere enfatizar: ‘isto (= gardar o segredo sobre o acontecido) é o mellor’.
As leccións <mĩguey> B e <minguey> V non permiten sabermos se estamos perante mingüei, de minguar, ou minguei, de mingar, variante tamén existente (véxase nota a 1415.30). Cfr. nota a 205.13.
Por outra parte, obsérvese que loor (tamén no v. 19) é variante única no corpus das cantigas profanas, fronte a formas do tipo louvar que concorren con loar (véxase nota a 618.10); ademais, agás pola aparición en 993.6, de Pero da Ponte, loor só se rexistra na poesía de Don Denis (véxanse tamén 496.17, 536.7, 8, 12, 537.16, 538.24, sempre asociado a prez nestas ocorrencias).
A contaxe bisilábica de mais evita calquera tipo de emenda no verso que Lang, Nunes e Littera fixeron condicionados pola aparente hipometría (véxase nota a 12.8). Ademais, Lang e Littera manteñen a P3 passou, que é claramente errada, pois ten que rimar en -ei co primeiro verso da estrofa e, en consecuencia, debe realizarse a emenda para passei.
Anterior
