I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 353 [= LPGP 545]); Correia (2001: 493); Littera (2016: I, 608).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 121); Carter (2007 [1941]: 107); Marques Braga (1945: 333); Machado & Machado (1950: II, 82-83); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2018a: II, 286).
III. Antoloxías: Alvar & Beltrán (1989: 305).
1 vos] uos A 2 vos] uus A; fezo] fez B 5 min] mj B 6 quitos] quites B 8 vos] uos A 10 min] mj B 11 non] no A 12 ouvess’a] ouuess(e) a A 14 meu] men B
1 vos] vos Michaëlis 2 vos] vus Michaëlis 8 vos] vos Michaëlis : vós Correia
(I) Por Deus Señor, que vos tanto ben fixo que vos fixo parecer e falar mellor, señora, e de mellor aparencia que as outras donas e de máis valor, tende vós hoxe piedade de min!
(II) E porque están ben lonxe os meus ollos de nunca veren pracer, señora, onde vos non puideren ver, ai miña señora, por todo isto e por Deus, tende vós hoxe piedade de min!
(III) E porque non hai ninguén no mundo que esta coita, que eu sufro, tivese que sufrir de modo que puidese vivir, e porque sodes o meu mal e o meu ben, tende vós hoxe piedade de min!
Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10a 10C (= RM 155:8)
A variante fez de B faría hipométrico o verso. Véxase nota a 53.16.
A variante quito ‘libre, exento’ é forma única, fronte a quite, no corpus trobadoresco profano, pois mesmo no Cancioneiro da Ajuda só se rexistra quite (69.2 e 9). Moi probabelmente quito supón unha adaptación morfolóxica do fr. quitte ‘libre’ (< quietum).
Anterior
