I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 890); Lanciani (1977: 108 [= LPGP 337]); Littera (2016: I, 380).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 26-27); Braga (1878: 11); Machado & Machado (1950: II, 274-275); Rios Milhám (2018b: III, 424).
III. Antoloxías: Piccolo (1951: 129-130).
4 aquesto aven] a questa· auē B : a questa aue V 5 veer] ueeu V 6 leixe] le<...>e B 8 u mi-a] huuha B : hunha V 10 mi-o] nho B : raho V; fazer] faz V 12 prender] p̄nder V 13 viver] uiuerʳ B 14 e] om. B 16 mort’] mot B 18 senon] seuon B; viver] uu’j V
1 fez] faz Michaëlis 2 nen un] nenhun Michaëlis, Lanciani : nẽum Littera 4 aquesto] aquest’ Michaëlis, Lanciani, Littera 9 dé] dê Michaëlis, Lanciani, Littera 16 m’a] mia Michaëlis : m[h]a Lanciani : m[i]a Littera; mort’en] morte en Lanciani : mort’em Littera 19 mi] me Michaëlis
(I) Para o meu mal me fixo Deus amar tanto unha dona de que xa sei que nunca, de xeito ningún, podo recibir alegría dela nin doutra cousa; e xa que isto me acontece, rogo eu a Deus que ma faga ver cedo e me deixe dicirlle isto: «Eu morro, señora, a quen Deus non fixo par».
(II) E despois de lle dicir isto, cando ma mostre, rogareille (a Deus) que me dea a morte; e gran ben me fará se mo quixer facer, pois moito mellor me será que calquera outra cousa deixarme logo alí recibir a morte, porque me é mellor que vivir tal vida e que pasar así o meu tempo todo.
(III) E gran mesura fará Deus matándome, xa que a miña morte está na súa man, porque El sabe que non hei de esperar máis que mal se eu vivo; e por iso, se me der morte, hei de llo agradecer, pois para o meu mal ma fixo El coñecer e tanto desexar, isto sei eu ben.
Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10c 10b 10c 10c 10a (= RM 228:1)
Encontros vocálicos: 4 aquesto‿aven; 5 mi-‿a; 8 mi-‿a; 10 mi-‿o; 20 mi-‿a
Por veces os manuscritos italianos presentan a variante posesiva ma en lugar da esperada mia (<mha>), xeralmente con diverxencia entre os dous manuscritos (véxase nota a 609.1); no entanto, nesta pasaxe non é necesario considerar ningun erro, lapso ou omisión por parte dos copistas, pois facilmente se pode segmentar a secuencia <ma> en m’a, considerando a presenza do pronome me en crase coa forma feminina do artigo de morte, cunha interpolación pronominal absolutamente común nos textos trobadorescos.
Por outro lado, dada a lección de B neste punto (<ma motēsseu poder>), onde falta o <r> e onde o <t> podería ser resultado da frecuente confusión con <r>, poderíase pensar noutra lectura que respondería a unha estrutura moi recorrente nas cantigas de amor: pois m’Amor en seu poder ten. Con todo, a lección proposta, baseada no texto de V (<ma mortēsseu>), permite unha interpretación en que o namorado é consciente de que está xa en poder dunha coita mortal e o único que pide a Deus é que lle conceda axiña esa morte que o libere do tormento.
Este verso de Fernan Velho aparece literalmente no primeiro verso do refrán dunha cantiga de Pero Meendiz da Fonseca (1129.r1).
Previous
