I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 450-451); Nobiling (2007 [1907]: 71-72 [= LPGP 462-463]); Littera (2016: I, 511-512).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 20); Braga (1878: 7); Carter (2007 [1941]: 134); Machado & Machado (1950: II, 239-240); Domingues (1992: 27); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2018b: III, 388).
III. Antoloxías: Alvar & Beltrán (1989: 261); Diogo (1998: 153); Arias Freixedo (2003: 468-469); Fidalgo (2009a: 86); Mongelli (2009: 27).
1 U m’eu] Qvand eu B : Quand eu V 5 era’n veer] era en ueer BV 6 vos] uos A 8 pero] eꝑo BV 9 quanto] ꝙ̄to V; me] mi BV 10 por én] pᵉeu B : pᵉ eu V 11 non veja quen me deu] nega ꝗʷ mj de B : nega ꝗ̄ mi de (esta coita q) V 13 nunca] uūca B 14 o] e V 15 ja ceguei quando] ia (g)\c/eguey ꝙ̄do V 17 perdon] pdon A 18 ei] (s)ey A 19 ajudar] quidar V 20] tornar] cornar B 21 eu] en B; vi] nj B
5 era’n veer] era veer Michaëlis : era en veer Nobiling 6 vos] vos Michaëlis 9 me] mi Nobiling, Littera 11 veja] vej’a Michaëlis, Nobiling, Littera; me] mi Nobiling
(I) Cando eu marchei de onde marchei, logo eu apartei estes meus ollos de ver, e, por Deus, canto ben tiña perdín, porque o meu ben todo era ver; e máis vos quero dicir: aínda que vexo, nunca de novo vin, (II) porque eu non vexo, aínda que vexo: canto eu vexo non me vale de nada, porque perdín a luz por iso, para non ver a quen me deu esta coita que eu hoxe teño, pois xa nunca verei se non vexo o seu semblante, (III) porque xa ceguei cando ceguei: sen dúbida ceguei eu logo entón, e xa Deus nunca me perdoe se ben vexo nin se ben teño; mais, se Deus me axuda e cedo me quere tornar a onde eu vin ben, ben verei.
Esquema métrico: 3 x 8a 8b 8b 8a 8c 8c 8a (= RM 161:249)
Sobre o carácter de verdadeira cantiga ateúda desta composición (que ningunha das precedentes edicións considera), con estrofas ligadas causalmente coa conxunción ca, véxase nota á cantiga 15.
A variación lingüística (e estilística) entre A e BV reflíctese tamén na preferencia que A mostra polo adverbio u, fronte aos apógrafos italianos que prefiren quando (cfr. tamén 300.13). Dada a diferenza quantitativa no que se refire ao cómputo silábico, cando existen diverxencias na elección de adverbio tamén se refai o texto nos apógrafos italianos para evitar problemas métricos: Amei-vos tant’u vos primeiro vi A vs. Amei-vos quando vos primeiro vi B (300.13), U m’eu parti d’u m’eu parti A vs. Quand’eu parti d’u m’eu parti BV (388.1), mais, u eu vi o seu bon parecer A vs. mais, quand’eu vi o seu bon parecer B (807.20).
A diferente redacción de BV (ca meu ben tod’era en veer), coa sinalefa era‿en, confirma que a crase de en ten unha maior presenza no Cancioneiro da Ajuda, que nalgúns casos a presenta fronte a B, que mantén a integridade de en (87.3, 133.15, 279.r1, 306.10) ou que, alternativamente, omite a preposición (70.28, 89.19, 199.14). Véxanse tamén 28.14, 43.20, 59.3, 60.7, 83.19, 133.2, 138.7 e 9, 141.9, 154.r1 e r3, 155.7, 263.6, 267.2, 270.19, 282.8, 388.5, 390.2, 395.7, 460.4, 465.10, 804.7, 1062.10, 1080.1, 1145.23 e 1420.11. Cfr. nota a 6.4.
En BV aparece a fórmula adversativa reforzada e pero, fronte á conxunción simple pero en A, circunstancia que provoca hipermetría versal.
Perder o lume, que reaparece en Guilhade en 389.11, é sinónimo de cegar.
A segmentación de veja que todos os editores fixeron para isolar unha preposición introdutora do CD é totalmente desnecesaria.
Anterior
