I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 62-63 [= LPGP 317]); Cohen (2003: 116); Littera (2016: I, 365).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 90); Braga (1878: 46); Machado & Machado (1952: III, 288).
III. Antoloxías: Torres (1977: 131); Ferreiro & Martínez Pereiro (1996a: 63); Magalhães (2007: 89).
3 ala] aia V 5 minha] mmha B 6 mí] mī V 9 quen] ꝙʷ B
En Nunes o refrán é un único verso dodecasilábico (coa sinalefa lo‿atenderei).
6 mí] min Nunes, Cohen : mim Littera
(I) Estaba esperando o meu amigo e chegou miña nai e fíxome marchar de alí, o que moito me pesou: alá hei de voltar e alí o esperarei.
(II) Nunca unha nai deu un bo consello a unha filla, nin a min o fixo a miña, mais que hei de facer? Alá hei de voltar e alí o esperarei.
(III) Pesaríalle a miña nai calquera que lle así fixese, mais direivos o que farei eu (sobre iso): alá hei de voltar e alí o esperarei.
Esquema métrico: 3 x 12a 12a 6B 6B (= RM 37:27)
Encontros vocálicos: 4 lo‿atenderei; 8 lo‿atenderei; 9 -ia‿a; 12 lo‿atenderei
A nota colocciana indica a disposición métrica debida coa indicación 13. syll, que parece incluír tamén o refrán, disposto nun verso en BV.
A forma pronominal lo, do mesmo xeito que acontece coas formas do artigo (véxase nota a 587.3), manifesta a conservación de /l/ en posición posvocálica, fonema desaparecido nestas formas xa había tempo. A súa presenza debe ser atribuída a unha vontade retórica arcaizante (véxase Ferreiro 2008b, 2013a), igual que acontece noutras cantigas de amigo (586, 647, 660, 1205, 1236).
Os editores precedentes atribúen preferencia á forma min de V, fronte á máis antiga mí de B. En calquera caso, a diverxencia entre códices na transmisión desta forma é un fenómeno moi frecuente ao longo dos cancioneiros.
Anterior
