I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 115-116 [= LPGP 272-273]); Cohen (2003: 179); Littera (2016: I, 289-290).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 119); Braga (1878: 57); Machado & Machado (1952: III, 369).
III. Antoloxías: Nunes (1932: 30); Nunes (1959: 297-298); Torres (1977: 415); Gutiérrez (2023: 89).
14 én] eu V 16 mui] mnj B
En Nunes os vv. 1 e 3 de cada estrofa non forman parte do refrán, sen considerar o seu carácter intercalar.
1 triste] [mui] triste [o] Nunes : triste [o] Cohen, Littera 3 comigo] migo Cohen 5 triste o] [mui] triste o Nunes 6 migo] [co]migo Nunes 7 trist’o] [mui] trist[e] o Nunes : trist[e] o Cohen, Littera 9 comigo] migo Cohen 11 trist’o] [mui] trist[e] Nunes : trist[e] o Cohen : triste o Littera 12 migo] comigo Nunes 13 trist’o] [mui] trist[e] o Nunes : trist[e] o Cohen, Littera 15 comigo] migo Cohen 17 trist’o] [mui] trist[e] Nunes : trist[e] o Cohen : triste o Littera 18 migo] comigo Nunes
(I) Anda triste o meu amigo, miña nai, e tenme un gran rancor porque non pode falar comigo e non por outra cousa, e ten moita razón en andar triste o meu amigo porque non pode falar comigo.
(II) Anda triste o meu amigo, miña nai, e temo que morra porque non pode falar comigo e non por outra cousa, e non fai un desatino en andar triste o meu amigo porque non pode falar comigo.
(III) Anda triste o meu amigo, miña nai, e anda por iso coitado porque non pode falar comigo e non por outra cousa, e fai moi ben en andar triste o meu amigo porque non pode falar comigo.
Esquema métrico: 3 x 7’A 9’b 9’A 9’b 7’A 8’A (cfr. RM 58:4)
Encontros vocálicos: 5 triste‿o
Tal como os manuscritos transmitiron o texto da composición de Estevan Reimondo, a métrica da cantiga leva para un esquema 7’A 9’A 7’A 8’A no refrán a partir da variación existente nos vv. 1 e 3 do refrán: a) no primeiro verso, o texto Anda triste meu amigo (v. 1) - Anda trist’o meu amigo (vv. 7, 13) implica unha variatio coa presenza/ausencia do artigo (cfr. nota a 39.17); b) no terceiro verso do refrán, a secuencia d’andar triste o meu amigo (v. 5) - d’andar trist’o meu amigo (vv. 11, 17) revela unha variación sinalefa / crase tamén presente en numerosos refráns (cfr. nota a 75.17). Cfr. nota a 27.4. Así pois, a partir do texto dos cancioneiros, da real existencia de variación no refrán e, tamén, do feito de que a mesma combinación métrica se rexistre no refrán da cantiga 1044, evitamos as reintegracións e propomos o texto de BV sen emendas de ningún tipo.
As edicións de Nunes e de Cohen tentan nivelar metricamente a cantiga, por procedementos diferentes, por medio de diversas reintegracións, alleas, en calquera caso, á lección dos manuscritos, que semella confirmar un refrán intercalar anisosilábico (con versos graves de 7, 8 e 9 sílabas métricas) en combinación con dous versos eneasilábicos en cada estrofa.
Anterior
