[últ. rev.: 27/05/2022]
fiar1 v. intr. e pr.
'ter confianza en, confiar'
O verbo fiar pode rexer, alternativamente, as preposicións de, en ou per
611.2 O voss’amig’, ai amiga, / de que vós muito fiades, / tanto quer’eu que sabiádes||1327.18 quand’el souber que, pelo vosso sén, / el-rei de vós máis d’outro bispo fia?||1344.3 O que sé ja no pavio, / ..., / de que m’eu nada non fio, / al m’er fez con sa perfia||1585.9 E com’é traedor aqueste mundo / e mao a quen se del muito fia 641.13 Fiei-m’eu tant’en qual ben m’el queria / que non meti mentes no que fazia||689.10 e por esto non poss’en ren fiar||689.16 e mentiu-m’ora tan sen guisa mal / que non fiarei en ren des aqui||978.7 Por esto faz mal sén quen s’en vós fia / com’eu||1138.8 Se veer meu amig’e vos for ben / con el, fiar-m’-ei máis en voss’amor||1423.15 nen fiar’o senhor [e]no malado / nen o malado [e]no senhor ren 207.27 mais por torpe tenh’eu quen per El fia!||551.6 Oimais non é nada / de fiar per namorado / nunca molher namorada||689.13 Máis me fiava per el ca per min / nen ca per ren que no mundo viss’al||988.12 E, pois el assi fal, / seu prazer faz quen per tal mundo fia||991.2 Que mal s’este mundo guisou / de nulh’ome per el fiar!||1327.14 pois desto al rei praz, / fio per Deus que privado seredes / per este Papa||1496.4 non lhi dé Deus al / erg’estes corvos per que s’el fia
◆ IPr.:
P1 fio, P3 fia, P5 fiades||ICp.:
P1 fiava||IPt.:
P1 fiei||IAp.:
P3 fiar(a)||IFt.:
P1 fiarei
