I. Edicións críticas: Nunes (1972 [1932]: 404-405 [= LPGP 637]); Littera (2016: II, 115).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 229); Braga (1878: 124); Machado & Machado (1956: V, 63-64).
4 tod’esto] to\de/sto V 5 leixasse] leixass B 6 morrer] moirer B 7 deu] da BV 14 coraçon] coracon B 16 de] om. V
5 leixasse a] leixass(e) a Nunes : leixass’a Littera 8 que [eu] en grave dia] que en [mui] grave dia Nunes, Littera 11 leixasse a] leixass(e) a Nunes : leixass’a Littera 13 [E] leixar-m’-ia de cuidado] Leixar-m’-ia d’e[ste] cuydado Nunes, Littera 17 leixasse a que] leixass(e) a qui Nunes : leixass’a que Littera 20 leixa en] leix(a) en Nunes : leix’em Littera
(I) Quería eu xa deixar de cavilar e de andar triste e de perder o sono e de servir a Amor, a quen sempre servín; de todo isto me quería eu libertar se me deixase a que me fai ter estas coitas, de que hei morrer.
(II) E libertaríame da coita que me deu Amor, que eu vin en nefasto día, e do pesar que sempre sufro e sufrín; de todo isto me libertaría eu se me deixase a que me fai ter estas coitas, de que hei morrer.
(III) E libertaríame da miña cavilación e da gran coita do meu corazón e de servir a Amor; con gran razón me libertaría eu de todo esto se me deixase a que me fai ter estas coitas, de que hei morrer.
(1) E ela deixa de me facer ben, mais non me deixa vivir nos seus pensamentos.
Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10a 10C 10C (= RM 160: 174) + 10c 10c
Encontros vocálicos: 5 leixase‿a; 11 leixase‿a; 17 leixase‿a; 20 leixa‿en
Nótese a distribuión simétrica de leixar nos vv. 1 e 4 de cada estrofa, así como nos dous versos da fiinda.
Neste verso hai que sobreentender leixar: «e (leixar) de servir Amor, que sempre servi».
O erro da lección <da> como palabra rimante debe ser emendado para deu, pola rima con eu (v. 9).
De novo o texto subministra indicios para emendar os erros dos códices: no v. 7, a forma verbal leixar-m’-ia é solicitada pola aparición do verbo leixar, sempre pronominal, ao longo da cantiga: m’eu queria leixar (v. 4), me leixaria eu (v. 10), leixar-m’-ia (v. 13), me leixaria eu (v. 17).
Por outra banda, no v. 8, a ausencia dunha sílaba é doadamente subsanábel co pronome eu, presente ao longo da cantiga (vv. 1, 4, 10, 16) e probabelmente omitido no proceso de copia por contiguidade (cfr. <eu en>); neste sentido, esta recuperación pronominal parece menos intrusiva e máis lóxica do que a recuperación dun adverbio mui (Nunes, Littera), para alén do feito de non existir no corpus o sintagma (en) mui grave dia.
É relativamente frecuente a omisión da copulativa inicial de estrofa (e de fiinda ou de verso) nos manuscritos, que nos permite neste caso restaurar a isometría versal (cfr. a solución de Nunes e de Littera, máis interventiva co demostrativo este). Casos semellantes documéntanse en 106.8, 151.7, 157.7, 163.11, 261.13, 293.8, 294.7 e 13, 332.7, 408.7, 447.7, 448.8, 490.19, 586.11 etc.
Utilizamos cookies de terceiros con fins analíticos para poder coñecer os hábitos de navegación (por exemplo, páxinas visitadas). Lembre que, se aceptar cookies de terceiros, terá de as excluír das opcións do seu navegador ou do sistema ofrecido por terceiros.
Clique no botón correspondente para aceptar ou rexeitar as cookies:
Anterior
