I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 341 [= LPGP 504]); Cohen (2003: 379); Littera (2016: I, 587).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 259); Braga (1878: 141); Machado & Machado (1956: V, 226); Camargo et alii (1990: 40); Burgazzi (2015: 36).
III. Antoloxías: Bernárdez (1952: 100); Álvarez Blázquez (1975: 96); Landeira Yrago (1975: 231).
1 Foi] Fuy V; veer] neer V 5 verria] veiria B
Nunes presenta a composición con versos hexasilábicos no corpo da estrofa.
1 Foi] Fui Nunes, Cohen, Littera 4 de] do Nunes, Cohen
(I) Fun eu a San Servando para ver o meu amigo e non o vin na ermida nin el falou comigo, namorada!
(II) Dixéronme novas que moito desexo, que viría a San Servando, e, pois eu non o vexo, namorada!
Esquema métrico: 2 x 13’a 13’a 3’B
Encontros vocálicos: 2 na‿ermida; 5 ve·rri·a‿a, Servando,‿e
A cantiga 1280, de Lourenço, presenta o mesmo refrán monovocabular.
Foi é a forma xeral de P3de pretérito de seer (e de ir), mais tamén aparece como forma de P1, tal como acontece neste verso: a pesar de que en xeral se estabelece unha oposición P1 / P3, fui (<fŭī) / foi (<fŭĭt), pola acción metafónica de -ī final nalgúns pretéritos fortes (cfr. tamén fiz vs. fez, sivevs. seve, tive vs. teve etc.), foi pode ser tamén resultado de P1, o mesmo que fui aparece esporadicamente como forma de P3 (sen efecto metafónico, por tanto, ou con xeneralización analóxica de unha ou outra persoa). Neste caso, mantemos a prioridade de B, por máis que Nunes, Cohen e Littera optasen pola variante fui de V.
Talvez San Servando se refira á ermida de San Servando, no lugar de Pazos da parroquia de Barxés, no concello ourensán de Muíños.
Anterior
