A estrofa III só aparece copiada no Cancioneiro da Biblioteca Nacional.
I. Edicións críticas: Nunes (1972 [1932]: 458-459 [= LPGP 801-802]); Reali (1964: 87); Fernández Campo (2012: 118); Littera (2016: II, 322-323).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 240); Braga (1878: 130); Machado & Machado (1956: V, 117-118).
5-6 valha ... / ... dizer] om. B 9 gran] grã B 11 bõa] boa B 13-18 om. V 15 dizen] dize(m) B
2 vos] vus Reali 3 vos] vus Reali 4 vos] vus Reali 7 preguntar] perguntar Reali 9 vos] vus Reali 14 vos] vus Reali
(I) Señora fermosa, ninguén pode calcular can moito ben vos quixo Deus facer e de can fermosa vos fixo nacer, can fermosa vos fixo ser e can ben vos fixo parecer e falar; así Deus me valla, eu non podo achar quen voso ben todo poida expresar con palabras.
(II) Aínda que sempre fago canto podo por preguntar, nunca me poden comprender o moito que eu vos sei amar nin o desexo de oír falar de vós, abofé; pero non podo achar quen voso ben todo poida expresar con palabras.
(III) Se por ventura eu vexo que se apartan os que eu sei que vos poden ver, morro por saber o que din, pois morro por oír falar de vós; e con todo isto non podo achar quen voso ben todo poida expresar con palabras.
Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10a 10a 10B (= RM 132:3)
En Littera a puntuación asocia por én a preguntar en vez de a poden entender:
Pero punho sempre de preguntar
por en, nunca me podem entender
o mui gram bem que vos eu sei querer,
nen’o sabor d’oir em vós falar.