I. Edicións críticas: Lang (1972 [1894]: 44-45 [= LPGP 216]); Nunes (1972 [1932]: 150-151); Eirín (2015: 179); Littera (2016: I, 192-193).
II. Outras edicións: Moura (1847: 71-73); Monaci (1875: 54); Braga (1878: 26); Machado & Machado (1952: III, 110); Júdice (1997: 122); Montero Santalha (2004).
III. Antoloxías: Pimpão (1942: 45); Spina (1972: 332).
4 pecados] pecadus V 11 tevestes] Tenestes B : ceuestes V 19 ainda] amda B : auida V
19 ainda] a vida Lang, Littera
(I) Quérovos preguntar, señora fermosa, por Deus, que vos fixo mesurada e de moito mérito, que pecados foron os meus, pois nunca tivestes a ben facérdesme nunca ben.
(II) Aínda que sempre vos amei, desde aquel día en que vos vin, máis que aos meus ollos en min, e así o quixo Deus dispor, que nunca tivestes a ben facérdesme nunca ben.
(III) Desde que vos vin sempre vos quixen o máis que vos podía querer con todas as miñas forzas, mais quixo Noso Señor que nunca tivestes a ben facérdesme nunca ben.
(1) Mais, señora, aínda con ben se compensaría un ben por outro ben.
Esquema métrico: 3 x 8a 8b 8b 8a 8C 8C + 8c 8c (= RM 160:333)
Encontros vocálicos: 15 quigi‿a
O feito de que a lección <en> sexa unánime en BV na expresión os meus olhos en min, xunto co aparecemento da mesma construción noutra cantiga dionisina (en 571.15), lévanos a manter –xunto cos anteriores editores– esta singular expresión do rei-trobador. Deste xeito, o sentido dos versos segundo a literalidade dos manuscritos podería ser este: ‘desde que vos vin, quérovos máis que aos ollos do meu rostro (que aos meus propios ollos)’.
No entanto, podería tamén pensarse nun erro de copia <en>/<e> de maneira que a lectura verdadeira fose os olhos e min, coa escisión entre os ollos e a persoa namorada, que se rexistra con frecuencia no corpus. A mesma formulación literal deste desdobramento do eu poético e dos seus ollos poden verse, por exemplo, en Fernan Rodriguez de Calheiros (Que mal matei os meus olhos e mí, 45.1).
A locución conxuntiva e pero, de valor concesivo (‘aínda que’), é de uso regular ao longo de corpus –cómpre sinalar, non obstante, que en bastantes ocasións é posíbel optar entre e pero ou a secuencia de copulativa + adversativa (e, pero).
As leccións <amda> de B e <auida> de V (véxase a mesma errada lección en 1281.4) permiten tamén interpretar a vida, tal como Lang e Littera fixeron. Porén, para o contexto acae mellor ainda, tamén posíbel a partir dos manuscritos: ‘aínda estarían a tempo de a senhor compensar co seu ben a indiferenza con que até agora respondeu ao seu amor’.
Anterior
