[últ. rev.: 21/11/2024]Imprimir

675 [= RM 11,11]
Que me mandades, ai madre, fazer
Airas Carpancho

– Que me mandades, ai madre, fazer
ao que sei que nunca ben querer
soub’outra ren?
– Par Deus, filha, mando-v[o-l’ir veer
e sera ben].
– Que lhi faz ................................. -ir
......................................................... -ir
............. ren.
– ..................] vós, filha, po-lo guarir,
e sera ben.
– Que lhi farei se veer u eu for
e mi quiser dizer, come a senhor,
algũa ren?
– Diga, filha, de quant’ouver sabor,
e sera ben.
E el, que viv’en gran coita d’amor,
guarra por én.
 
 
 
 
5
 
 
 
 
10
 
 
 
 
15
 
 

Manuscritos

B 660, V 261

O Cancioneiro da Vaticana só achega copia das estrofas I e III (e a fiinda), ao tempo que en B se indican con cruces as ausencias textuais no espazo lacunoso da segunda estrofa no manuscrito.

Edicións

I.  Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 86); Minervini (1974: 62-63 [= LPGP 113]); Cohen (2003: 146); Cohen (2012a: 174); Littera (2016: I, 111-112).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 97-99); Braga (1878: 51); Machado & Machado (1952: III, 328-329).
III. Antoloxías: Nunes (1959: 345-346); Landeira Yrago (1975: 162).

 

Variantes manuscritas

1 Que] Qne B; ai madre] aūnadre V   4 par de9 filha V   6-10 om. V   12 quiser] q̄ser B; a] o V   14 quant’ouver] quāto uiuer V   16 en] eu BV; gran] g̃ra B   17 guarra] Guaira B; én] ea V

Variantes editoriais

Nunes reconstrúe completamente as lacunas textuais da cantiga a partir da incorporación da fiinda en todas as estrofas como sexto verso e mais refrán:

        –Que me mandades, ai madre, fazer
        ao que sei que nunca ben querer
                 soub’outra ren?
        –Par Deus, filha, mando-v[o-l’ir veer
                 e sera ben
        e do] que lhi faz [voss’amor sofrer
                 guarrá por en.

        –Que farei madre, por morte partir
        ao que de min nunca pôd’oir
                 nenhũa ren?
        –Vaades] vós, filha, polo guarir,
                 e será ben
        [e el que morre por vós, pois vos vir,
                 guarrá por en.]

        –Que lhi farei, se veer u eu fôr
        e mi quiser dizer, come a senhor,
                 algũa ren?
        –Diga[des], filha, quant’ouver sabor,
                 e sera ben
        e el, que viv’en gran coita d’amor,
                 guarrá por én.

4 mand[o-l’ir veer]] mando v[***-er] Minervini   5 e sera ben] om. Minervini   6 faz] far[ei]] Nunes, Cohena, Cohenb, Littera   9 vós] vos Minervini, Cohena, Cohenb   11 farei] direi Nunes; veer] vẽer Cohenb

Paráfrase

(I) –Que me mandades, ai madre, fazer ao que sei que nunca soubo amar outra? –Por Deus filla, mándovolo ir ver e será ben feito.

(II) –Que lle [...]?

–[...] vós, filla, por salvalo, e será ben feito.

(III) –Que lle farei se el viñer a onde eu estiver e me quixer dicir, como a señora, algunha cousa?

–Que fale, filla, de canto lle agradar, e será ben feito.

(1) E el, que vive en gran coita de amor, vivirá así.

Métrica

Esquema métrico: 3 x 10a 10a 4b 10a 4B + 10a 4b

Encontros vocálicos: 12 come‿a

Notas

Texto
  • *

    Nunes considera que a fiinda forma parte do refrán, feito que condiciona toda a súa reconstrución da cantiga.

  • 6-10

    Cohen (2012a: 177) presenta unha proposta reconstrutiva para esta estrofa:
              –Que lhi far<ei, madre, se o eu vir
              e m’ el quiser, com’ a senhor, servir
              mais doutra ren?
              –Doede> vos, filha, polo guarir
              e será ben.

Buscar
    Non se atopou ningún resultado