I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 158-159 [= LPGP 87]); Cohen (2003: 229); Lorenzo Gradín (2008: 147); Littera (2016: I, 49-50).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 134); Braga (1878: 65); Machado & Machado (1953: IV, 41).
III. Antoloxías: Nunes (1959: 331-332); Jensen (1992: 10); Ferreiro & Martínez Pereiro (1996a: 13).
1 ũas] (hunhas) hunhas B : hunhas V 3 Santa] sancta V 4 ũas] uħas B : uhās V 6 leiras] lerras V 7 ũas] uħas B : uhās V 9 Santa] sancta B 11 soo] solo V
En todos os editores precedentes refrán é dividido en dous versos (a Santa Maria das Leiras irei velida, / se i ven meu amigo).
4 m’] mi Nunes 7 m’] mi Nunes, Lorenzo Gradín 11 soo] sõo Nunes, Cohen, Littera
(I) Dixéronme unhas novas que me dan moita alegría, que chegou o meu amigo, e se el alí vén, a Santa María das Leiras irei fermosa, se alí vén o meu amigo.
(II) Dixéronme unhas novas polas que sinto moito gozo, que chegou o meu amigo, e, se el for alí, a Santa María das Leiras irei fermosa, se alí vén o meu amigo.
(III) Dixéronme unhas novas polas que sinto un gran pracer, que chegou o meu amigo; mais eu, por velo, a Santa María das Leiras irei fermosa, se alí vén o meu amigo.
(IV) Nunca con novas tales foi unha muller tan leda como eu o son con estas, e, se el alí viñer, a Santa María das Leiras irei fermosa, se alí vén o meu amigo.
Esquema métrico: 13a 13a 20’B
Encontros vocálicos: 1 -mi‿ũ·as
A ausencia de rima entre velida e amigo condiciona a consideración dun refrán de un único verso (cunha estrutura métrica aaB para a cantiga). Os manuscritos non presentan unha copia regular das diversas estrofas, en xeral cunha segmentación irregular e anómala dos versos: co refrán dividido en dous versos en BV, o Cancioneiro da Biblioteca Nacional presenta o v. 1 da primeira estrofa en dúas liñas, e as restantes estrofas en catro liñas; o Cancioneiro da Vaticana, polo contrario, só segmenta os versos das estrofas II-III.
Santa Maria das Leiras xa aparece noutra cantiga de Afonso Lopez de Baian como lugar de encontro entre os amigos (véxase cantiga 755).
A reintegración do pronome el vén indicada pola necesidade métrica e apoiada pola súa presenza nos versos correlativos: se el ali ven (v. 2) – se el ali for (v. 5) – se [el] i veer (v. 11).
Anterior
