I. Edicións críticas: Nunes (1972 [1932]: 357-358); Rodríguez (1980: 72 [= LPGP 409-410]); Littera (2016: I, 427).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 192); Braga (1878: 102); Gassner (1933: 395-396); Machado & Machado (1953: IV, 315); Fernández Pousa (1959: 87).
III. Antoloxías: Tavares (1943 [1923]: 37-38); Tavares (1961: 31); Spina (1972: 322); Álvarez Blázquez (1975: 28); Pena (1990: 21); Ferreira (1991: 17-18); Jensen (1992: 136); Pena (1993:107).
5 eu] en V 6 long’estava] Longe gaua B : longe gaua V 7 vezes] uezos V; provei] ꝓ ney B 8 acharia] acaria B : a maria V 9 algũa] Alguna B; senhor] sen hº V 10 quer[o]-vos al dizer] qixnoal dizer B : qix u\o/(ꝯ)oal dizey V 14 muitas] maytas BV 15 terras] mas B : m̄ as V 16 mi-as] tuhas B; foron] foy V
7 eu] e Nunes 8 se acharia] sse veeria Nunes : se ac[h]aria Rodríguez
(I) Vin eu donas, señora, na na corte real, fermosas e de boa figura, e vin moitas doncelas por onde andei; e, miña señora, direivos unha cousa: a máis fermosa de cantas eu vin estaba lonxe de ter unha aparencia así (II) coma vós; moitas veces eu tentei ver se achaba algunha dona de tal fermosura, señora, por onde andei; e, miña señora, quérovos dicir outra cousa: a máis fermosa de cantas eu vin estaba lonxe de ter unha aparencia así (III) coma vós; e, miña señora, nas terras por onde andei preguntei por moitas donas que ouvín louvar pola súa fermosura; e, miña señora, despois de mas mostraren, a máis fermosa de cantas eu vin estaba lonxe de ter unha aparencia así.
Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10a 10b 10C 10C
Encontros vocálicos: 16 mi͜-as
Esta composición é unha cantiga ateúda, con ligazón sintáctico-discursiva entre todas as súas estrofas, incluída na relación de cantigas ateúdas confeccionada por Gonçalves (2016 [1993]: 269-270).
A lección <amaria> de V supón o erro inverso ao habitual, <ch>/<m>, que se atesta en diversas pasaxes dos apógrafos italianos. Véxase nota a 927.4.
A presenza da forma gráfica <alguna> en B incide no feito da existencia dalgunhas voces en que aparentemente se mantén o -n- intervocálico (<bona>, <poner>, <(h)una>, <alguna> etc.), feito que demostra que supoñen unha simple representación gráfica da nasalidade fonolóxica da vogal (bõa, põer, ũa, algũa...). Sobre estas grafías e as formas do tipo irmana, véxase Ferreiro 2008b).
O erro de copia en B e V delata a confusión <m>/<tir>, xa que a voz terra(s) aparece con moita frecuencia como <tirā(s)> nos apógrafos italianos, pola equivalencia <ir> = rr e a presenza da abreviación de e (véxanse en B 119.8, 130.25, 194.9, 203.26, 313.2, 628.24 etc.; e en BV, 809.21, 931.15 –<tiran> en V–, 965.9, 998.11, 1072.16 etc.). En calquera caso, véxase o mesmo erro en 854.14, onde partirei a parece como <p̄mey> en V (cfr. <p̄tirey> en B).
Obsérvese neste verso como no Cancioneiro da Vaticana o copista tivo un lapso <ꝝ>/<y> ao interpretar a abreviatura de -ron como <y>.