I. Edicións críticas: Nobiling (2007 [1907]: 128-129 [apéndice]); Nunes (1973 [1928]: 397-398); Zilli (1977: 103 [= LPGP 413]); Cohen (2003: 460); Littera (2016: I, 480-481).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 286); Braga (1878: 157); Machado & Machado (1956: V, 339).
III. Antoloxías: Nunes (1959: 292-293); Ferreiro & Martínez Pereiro (1996a: 93).
4 aja] ala V 6 façades] fazades V; d’amigo] danugo B 8 enfengir] enfongir V 9 nen ũa] ne hūa B 12 façades] facades B : fazades V 16 verei] ue(e)rey B 18 façades] facades B : fazades V; canti[gas]] tāti V
1 sazon] razon Nunes 3 vos] vus Zilli 4 comigo] con migo Nobiling 5 vos] vus Zilli 7 vos] vus Zilli; teen] tẽen Nobiling : têm Littera 8 vos ... vos] vus ... vus Zilli 9 nen ũa] nenhũa Zilli : nẽua Littera 10 vos] vus Zilli 11 vos] vus Zilli 14 vos] vus Zilli; or’a fazer] ora fazer Nobiling, Nunes, Zilli, Cohen, Littera 15 vos] vus Zilli 16 verei] vedes Nobiling, Nunes 17 vos] vus Zilli
(I) Amigo, sei que hai moito tempo que sempre trobastes de amor por min, e agora vexo que vos critican por iso, mais que nunca Deus me acompañe se eu a partir de agora non vos dou motivo para que fagades cantigas de amigo.
(II) E, pois eles pensan que o mellor que facedes é gabarvos de quen, desde que naceu, non vos fixo ben nunca, nin sequera unha vez, por iso desde aquí vos xuro e digo que eu vos quero dar motivo para que fagades cantigas de amigo.
(III) E sabe Deus que nada disto vos pensaba eu facer agora, mais, pois pensan tirarvos de trobar, agora verei o poder que teñen, pois de tal modo vos farei eu ben para que fagades cantigas de amigo.
Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10’c 10a 10’C (= RM 183:16)
Repárese na confusión sazon / razon en Nunes, tal como tamén se produce na copia manuscrita dalgunhas cantigas. Véxase, por exemplo, UC 66.1.
A emenda que se introduce no verso deriva do uso da fórmula jur’e digo no corpus. Cfr. mais ben vos jur’e digo-vos assi (1042.15).
Nótese, ademais, o valor expletivo da copulativa inicial do verso: E, ... / ... / ..., / e por én des aqui vos [jur’e] digo / ...
Como acontece noutros sintagmas, e tamén coa perífrase dever + a + infinitivo (véxase nota a 60.14), convén segmentar, a diferenza dos precedentes editores, a preposición a: este elemento liga cuidar co infinitivo (cuidava eu or’a fazer), nunha construción que é maioritaria na lingua trobadoresca.