I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 323 [= LPGP 805-806]); Cohen (2003: 357); Littera (2016: II, 336-337).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 254); Braga (1878: 138); Machado & Machado (1956: V, 195).
III. Antoloxías: Bernárdez (1952: 82); Álvarez Blázquez (1975: 54).
2 atendi] arendi V 5 amigo a] amigo (a) a B 7 el] ele B : ele e V
(I) A Santa María fixen ir o meu amigo, e non tiven en conta o que acordou comigo: con el me perdín porque lle mentín.
(II) Fixen ir o meu amigo a Santa María e eu non estiven con el aquel día: con el me perdín porque lle mentín.
Esquema métrico: 2 x 11’ 10’ 5B 5B (= RM 37:38)
Foi é a forma xeral de P3 de pretérito de seer (e de ir), mais tamén aparece como forma de P1, tal como acontece neste verso : a pesar de que en xeral se estabelece unha oposición P1 / P3, fui (< fŭī) / foi (< fŭĭt), pola acción metafónica de -ī final nalgúns pretéritos fortes (cfr. tamén fiz vs. fez, sive vs. seve, tive vs. teve etc.), foi pode ser tamén resultado de P1, o mesmo que fui aparece esporadicamente como forma de P3 (sen efecto metafónico, por tanto, ou con xeneralización analóxica de unha ou outra persoa).
A aparición de <ele> nesta ocorrencia do refrán, que o tornaría hipérmetro, fronte a <el>, demostra a facilidade con que se produce este erro de copia nos apógrafos italianos. A mesma falta pode verse, por exemplo en 1641.r2, coa forma correcta el en todas as estrofas agás na primeira, tamén con <ele> en BV. Estes casos xustifican as necesarias emendas derivadas da métrica noutras pasaxes en que ele provoca versos hipermétricos (491.6, 667.14, 754.7, 1119.25).
Anterior
