1308 [= Tav 67,3]
Atender quer’eu mandado que m’enviou meu amigo

Atender quer’eu mandado que m’enviou meu amigo,
que verra en romaria a Far’e veer-s’-á migo,
e por én tenh’eu que venha;
como quer que outren tenha,
non tem’eu del que non venha.
Atende-lo quer’eu, madre, pois m’enviou seu mandado,
ca mi diss’o mandadeiro que é por mí mui coitado,
e por én tenh’eu [que venha;
como quer que outren tenha,
non tem’eu del que non venha].
Atende-lo quer’eu, madre, pois m’el mandad[o] envia,
que se verria veer migo en Far’, en Santa Maria,
e por én tenh’eu [que venha;
como quer que outren tenha,
non tem’eu] del [que non venha].
Que el log’a mí non venha non tenh’eu per ren que seja,
nen que muito viver possa en logar u me non veja,
e por én tenh’eu [que venha;
como quer que outren tenha,
non tem’eu] del que non venha.
 
 
 
 
5
 
 
 
 
10
 
 
 
 
15
 
 
 
 
20

Manuscritos


B 1292, V 897

Edicións


I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 449-450 [= LPGP 433-434]); Cohen (2003: 526); Littera (2016: I, 502-503).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 305); Braga (1878: 167-168); Machado & Machado (1958: VI, 14-15); García (2001: 55); Montero Santalha (2004); Vázquez García (2016: 167-168).
III. Antoloxías: Nunes (1959: 311-312); Álvarez Blázquez (1975: 148).

Variantes manuscritas


1 quer’eu] q̅rēu B   2 verra] ueira B   6 pois] poy V   12 verria] ueiria B   17 logar] log̃r V

Variantes editoriais


En Nunes os versos do corpo da estrofa divídense en heptasílabos.

11 m’el mandad[o] envia] m’el<e> mandad’envia Cohen : m’el [seu] mandad’envia Littera

Paráfrase


(I) Quero esperar as novas que me enviou o meu amigo, que virá en romaría a Faro e que se verá comigo, e por iso teño para min que virá; aínda que teña outra, non temo que non veña.

(II) Quero esperalo, madre, porque me enviou noticias, que o recadeiro me dixo que está moi triste por min, e por iso teño para min que virá; aínda que teña outra, non temo que non veña.

(III) Quero esperalo, madre, pois mandoume dicir que viría para verse comigo no Faro, en Santa María, e por iso teño para min que virá; aínda que teña outra, non temo que non veña.

(IV) Que el non veña onda min axiña non o considero de maneira ningunha, nin tampouco que poida vivir en lugar onde non me vexa, e por iso teño para min que virá; aínda que teña outra, non temo que non veña.

Métrica


Esquema métrico: 4 x 15’a 15’a 7’B 7’B 7’B (= Tav 42:1)

Encontros vocálicos: 1 en·vi·ou; 6 en·vi·ou; 12 migo‿en

Notas


Texto
  • 2

    Faro refírese á ermida de Santa María do Faro, en Chantada (véxase tamén o v. 10).

  • 11

    É o paralelismo rítmico deste verso cos seus correspondentes o que aconsella a reintegración da vogal final de mandado (ou [seu] mandad’envia, de Littera) antes do que a forma pronominal el[e] (Cohen).

  • 16

    A unidade fraseolóxica per ren que seja ‘de ningunha maneira’ só aparece en Pero de Veer (1134.5), Joan Servando (1153.10) e Joan de Requeixo (tamén en 1307.r1). Fóra da lírica profana non conseguimos localizar tal expresión.

Buscar
    Non se atopou ningún resultado