I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 247-248); Spampinato Beretta (1987: 96-97 [= LPGP 295]); Littera (2016: I, 320-321).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 100-101); Carter (2007 [1941]: 72-73); Marques Braga (1945: 229-230); Machado & Machado (1949: I, 382-383); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2018a: II, 219).
III. Antoloxías: Piccolo (1951: 76-77); Ferreiro & Martínez Pereiro (1996b: 63).
1 Quan] uan A 3 nen ar sabe] (nen ar sabe) / nr̄o sennor) ne ar sabe A 6 mí] min A 7 me] mj B 8 que me] quen mj B 10 lle] lhi B 12 aind’El] antdael B 16 mí] mj̄ B; coidar] cuydar B 19 coita alguen] cuytalguē B 23 o] a B
2 non no] non o Spampinato Beretta : non’o Littera 8 que] quem Littera 16 coidar] cuidar Michaëlis, Littera 19 coita] coit(a) Michaëlis : coit’ Spampinato Beretta, Littera 20 que] om. Littera; ll’i] lli Spampinato Beretta : lhi Littera
(I) Canto eu amo amo unha muller non o sabe Noso Señor, nin tampouco sabe canto pavor teño hoxe eu dela, penso eu, porque, se o soubese, eu sei que se apiadaría de min e non me faría así querer ben a quen me quere mal.
(II) Aínda que din que non se lle pode ocultar ningunha cousa que El non saiba, eu ben sei que aínda El non sabe o ben que eu lle quero nin sabe o mal que me ela fai ter por si, porque, se o soubese, apiadaríase de min, segundo eu penso, (III) porque Deus é de tal corazón que, cando sabe que alguén sofre gran coita no seu, logo alí lle pon remedio; e por isto sei eu que non sabe El a coita que eu teño, nin eu iso crerei nunca, certamente.
Esquema métrico: 3 x 8a 8b 8b 8c 8c 8d 8d 8a (= RM 200:1)
Encontros vocálicos: 11 sá·bia; 19 coita‿alguen
Eis outro exemplo de tmese métrica no corpus profano, en que o poeta estabelece un corte entre a base verbal dunha forma futura (pospretérito) con pronome mesoclítico, que pasa, xunto coa desinencia, para o verso seguinte. Tal segmentación versal é tamén presente en 14.25-26, 36.6-7, 47.19-20, 308.11-12, 1138.13-14, 1476.3-4, 1538.15-16 e 1637.10-11. Cfr. notas a 37.18-19, 123.24-25, 482.1-2, 1542.3-4.
A conxunción consecutiva que reitérase tras o período parentético:
ca Deus de tal coraçon é
que, tanto que sabe que ten
eno seu mui gran coita alguen,
que logo ll’i consello pon
O posesivo seu refírese a coraçon (v. 17): ten / eno seu (coraçon) mui gran coita...