[últ. rev.: 21/11/2024]Imprimir

265 [= RM 75,12 (= 157,34)]
Nostro Sennor, que mi a min faz amar

Nostro Sennor, que mi a min faz amar
a mellor dona de quantas El fez,
e máis fremosa e de mellor prez
e a que fez máis fremoso falar,
El me dé dela ben, se lle prouguer,
ou mia morte, se m’aquesto non der,
me dé por me de gran coita quitar.
E, se m’El aquesto non quiser dar
que ll’oj’eu rogo, rogar-ll’-ei assi:
que lle possa, com’ela quer a mí,
querer, ca esto me pode guardar
da mui gran coita que eu ei d’amor;
e, se m’esto non der Nostro Sennor,
por que me fez El tal sennor fillar?
Ben o sei eu: fez-mi-o por se vengar
de mí, per esto e non per outra ren;
se ll’algun tempo fiz pesar, por én
me leix’assi desemparad’andar
e non me quer contra ela valer:
por me fazer maior coita sofrer
me faz tod’est’, e non me quer matar.
 
 
 
 
5
 
 
 
 
10
 
 
 
 
15
 
 
 
 
20
 

Manuscritos

A 157

Edicións

I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 313-314 [= LPGP 492-493]); Fernández Graña (2007: 225); Littera (2016: II, 564).
II. Outras edicións: Carter (2007 [1941]: 94); Marques Braga (1945: 294-295); Machado & Machado (1960: VII, 16); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2018a: II, 265).
III. Antoloxías: Piccolo (1951: 37-38); Nunes (1959: 256); Spina (1972: 312).

Variantes editoriais

5 dé] dê Michaëlis, Fernández Graña, Littera   7 dé] dê Michaëlis, Fernández Graña, Littera   10-11 quer a mí, / querer] quer a mi querer Littera   16 esto] est(o) Michaëlis

Paráfrase

(I) Noso Señor, que a min me fai amar a mellor dona de cantas El fixo, e a máis fermosa e a de mellor prez e a que fixo falar máis fermosamente (de todas as demais), El me conceda o ben dela, se lle prouguer, ou, se non me quixer dar isto, a miña morte me dea para me librar de gran coita.

(II) E, se El non me quere dar isto que agora lle pido, rogareille así: que lle poida querer como ela me quere a min, pois iso pódeme protexer da moi gran coita de amor que eu teño; e, se Noso Señor non me der isto, por que me fixo amar tal señora?

(III) Ben o sei eu: fíxomo por se vingar de min, por iso e non por outra cousa; se nalgún momento lle causei pesar, por iso me deixa andar así desamparado e non me quere axudar ante ela: faime todo isto para me facer sufrir unha maior coita, e non me quere matar.

Métrica

Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10a 10c 10c 10a (= RM 161:52)

Encontros vocálicos: 1 mi‿a; 15 -mi-‿o; 16 esto‿e

Notas

Texto
  • *

    Esta cantiga transmitida polo Cancioneiro da Ajuda é atribuída a Joan Perez d’Avoin, Gonçal’Eanes do Vinhal e, tamén, a Joan Soarez Coelho.

  • 10-11

    Obsérvese a errónea división destes versos en Littera.

  • 15

    A variante vengar, sen pechazón vocálica por nasal trabante, é realmente minoritaria na lingua trobadoresca, pois só se rexistra moi limidamente (148.6, 272.6, 842.5, 1094.15 e 16) fronte á forma xeral vingar. Cfr. nota a 11.17.

  • 18

    Este verso repítese case literalmente nunha cantiga de Joan Lopez d’Ulhoa (leixou-m’assi desemparad’andar; 310.21).

Buscar
    Non se atopou ningún resultado