I. Edicións críticas: Nunes (1972 [1932]: 41-42); Beltrami (1974: 46 [= LPGP 880]); Littera (2016: II, 419).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 144-145); Machado & Machado (1950: II, 281); Rios Milhám (2018b: III, 428).
III. Antoloxías: Arias Freixedo (2003: 800-801); Neves (2004: 38).
4 morrer] moirer B 8 sol] fol B; u a] hūa B; morrerei] moirerey B 13 mi assi] mhassy? B
7 que] que [eu] Nunes; [e]] om. Nunes, Beltrami 14 [non]] om. Nunes, Beltrami, Littera
(I) Unha dona, de quen ouvín falar, desexo ver e non podo vivir sen a ver e sei que, se a vir, cando a non vexa penso que morrerei logo alí: despois que a vexa, cando a non vir, nunca penso ver pracer de min nin de outra cousa.
(II) A que non vin e me ten en tal coita, só que a vexa, cando non a vir morrerei; despois de que a vexa, cando non a vir, non sei de nada que me protexa da morte por tal causa: despois que a vexa, cando a non vir, nunca penso ver pracer de min nin de outra cousa.
(III) A que non vin e así me vai matar, só que a vexa, cando non a vir hame matar; despois de que a vexa, cando non a vir non hai nada que me poida librar da morte: despois que a vexa, cando a non vir, nunca penso ver pracer de min nin de outra cousa.
Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10a 10C 10C (= RM 160:218)
Encontros vocálicos: 13 mi‿assi; 14 u‿a
Perante a hipometría do verso, a mellor opción parece a reintegración da copulativa, polo paralelismo co v. 13, mellor do que incorporar eu (Nunes) ou deixar o verso hipométrico (Beltrami).
Por correspondencia paralelística coas outras estrofas e tamén por contraste coa primeira parte do verso (e para que teña sentido o último refrán), semella que falta o adverbio de negación (u a non vir), feito sinalado por Rios Milhám. É certo que podería ter sentido a súa ausencia, mais iría en contra do xogo de antíteses rexistradas en toda a cantiga entre formulacións do tipo se a vir / pois que a vir / sol que a vir vs. u a non vir.