I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 114-115 [= LPGP 272]); Cohen (2003: 178); Littera (2016: I, 289).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 117-119); Braga (1878: 56-57); Machado & Machado (1952: III, 368).
III. Antoloxías: Bernárdez (1952: 64); Nunes (1959: 296-297); Torres (1977: 414); Ferreiro & Martínez Pereiro (1996a: 53); Magalhães (2007: 91).
12 u vos non vejo] desta uegada B 13 vivedes] ui\ue/des V 14 amigo] migo B 17 desta] (d) desta B
16 desejei] desej’eu Cohen, Littera
(I) Amigo, que o ben sexa convosco, rógovos que me digades por que non vivides comigo. Meu consello e meu amigo, por que non vivides comigo?
(II) Se me vós tanto amades, amigo, como me dicides, por que non vivides comigo? Meu consello e meu amigo, por que non vivides comigo?
(III) Pois eu non desexo nada senón vós, cando non vos vexo, por que non vivides comigo? Meu consello e meu amigo, por que non vivides comigo?
(IV) Pois desta vez non desexei outra cousa senón vós, por que non vivides comigo? Meu consello e meu amigo, por que non vivides comigo?
Esquema métrico: 7’a 7’a 7’B 7’B 7’B (= RM 42:23)
Nótese o uso de conselho como apelativo dirixido ao amigo, ocorrencia única no corpus profano trobadoresco.
Non é necesaria a mudanza de tempo verbal para presente que Cohen (e Littera) propón (desej’eu) cunha lectura diverxente da lección unánime dos manuscritos (<deseiey>). De feito, fronte ao presente intemporal da estrofa anterior (vv. 11-12), coa expresión esta vegada a moza parece referirse a un período concreto de tempo no pasado recente en que estiveron afastados e que non desexa que se repita.
O pronome indefinido al ‘outra cousa’ forma locucións indefinidas positivas con que-quer ‘outra cousa calquera’ (al que-quer, véxase nota a 141.12) e negativas con ren (al ren ‘ningunha cousa, nada’: 72.21, 84.23, 209.14, 253.14, 879.19, 1055.14), mais tamén con nada (al nada ‘ningunha cousa, nada’, con dúas ocorrencias no corpus (véxase tamén 981.13). Véxase nota a 72.21. Cfr. nota a 159.22 e 431.14.
No corpus das cantigas profanas, as construcións dos verbos desejar / nembrar / querer senon mi(n)/vós (véxase tamén 674.3-4, 689.8-9, 928.2) non presenta a preposición a, dun modo similar ao que acontece nas construcións amar máis ca mí/min (nen al) e querer melhor ca mí/min (véxanse notas a 44.13 e 177.22) e mais querer maior ben / ben maior ca mi(n)/sí (véxase nota a 679.5-6).
Anterior
