I. Edicións críticas: Nobiling (2007 [1907]: 97 [= LPGP 443-444]); Nunes (1973 [1928]: 169-170); Cohen (2003: 243); Littera (2016: I, 525-526).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 138); Braga (1878: 68); Machado & Machado (1953: IV, 62); Domingues (1992: 52); Cohen (1996: 14).
III. Antoloxías: Tavares (1961: 59); Ferreiro & Martínez Pereiro (1996a: 102); Magalhães (2007: 96).
3 crece] creze V 5 e jurei] Euj rey B : cui rey V 6 ren] ten V 7 romaria] tomaria V 10 oje se] oi\e/sse B 11 e jurei] cuirey V 15 verria] ueiria B; pôs] poys BV 17 e jurei] cuirey V
9 que [o] visse] que vẽesse Nobiling : que veesse Nunes, Cohen, Littera 10 compre o] compr’o Cohen, Littera
(I) Máis me tarda o meu amigo, amigas, do que el acordara comigo, e créceme por iso unha coita tan forte que estou angustiada, e xurei que, até que o vise, nunca nada durmise.
(II) Cando el tivo que facer a romaría indicoume un día certo para que o vise, e non vén, infelizmente; hoxe cúmprese o día, e xurei que, até que o vise, nunca nada durmise.
(III) Aquel día en que se separou de min xuroume el chorando que viría, e púxome día e hora; e xa rematou o prazo, e xurei que, até que o vise, nunca nada durmise.
Esquema métrico: 3 x 10’a 6’b 10’b 6’a 10’C 6’C (= RM 160:285)
Encontros vocálicos: 10 compre‿o
O adverbio chus, procedente do lat. plūs, entrou en competencia con máis (< magĭs) e xa mostra o seu carácter regresivo na lingua trobadoresca, pois só se atesta, para alén desta cantiga (tamén nos vv. 13 e 15), noutras cinco composicións (6.7, 123.16, 492.23, 1400.20, 1439.10), con oito rexistros, por tanto, na lírica profana. Na lírica relixiosa, porén, é máis utilizado (véxase Mettmann 1959-1972: IV, s.v.).
O verbo poer (tamén nos vv. 8, 15) presenta con frecuencia, especialmente nas cantigas de amigo, o sentido de ‘acordar, estabelecer’ (véxase Glosario, s.v.).
Nótese a adxectivación da coita (fera), inédita no conxunto trobadoresco.
A forma provenzalizante cor é de uso limitado na lingua trobadoresca, onde é dominante coraçon.
Obsérvese a repetición da conxunción completiva que tras unha frase parentética (Véxase nota a 53.17-18):
e jurei ja que, atá que o visse,
que nunca ren dormisse.
O significado de talhado ‘certo, combinado’ responde a unha das acepcións do verbo talhar na lingua trobadoresca. Véxase, como exemplo, a mesma expresión nunha cantiga de amigo dionisina (606.1-6):
Pera veer meu amigo,
que talhou preito comigo,
ala vou, madre.
Pera veer meu amado,
que mig’á preito talhado,
ala vou, madre.
A emenda da deficiente lección dos manuscritos foi feita nunha diferente dirección nos anteriores editores, que coinciden na lección que veesse, e non ven, estabelecendo a presenza do verbo viir, semanticamente tamén posíbel, aínda que Nobiling xa suxire a lectura agora proposta.
O erro dos copistas (<poys> BV) pode verse noutras pasaxes trobadorescas, como, por exemplo, en 1537.1 (Pôs <Poys> B).
Anterior
