I. Edicións críticas: Nunes (1972 [1932]: 336-337 [= LPGP 894]); Arias Freixedo (2010: XVII); Littera (2016: II, 448).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 183); Braga (1878: 95); Machado & Machado (1953: IV, 268-269).
5 querrei] queirey B 7 conselho én] consselh<...> ē B : ꝯselhō V 15 perder] parder B : põder V 21 catar] cantar B 26 alongar] alo< >gar B
1 Aquest’é] Aqueste Nunes, Littera 7 Nen un conselho én me sal] Nen hun consselho [non] me sal Nunes : Nẽum conselho [nom] me sal Littera 9 per] por Nunes 15 nunca a] nunc(a) a Nunes : nunc’a Littera 19 tenho i] tenh(o) i Nunes : tenh’i Littera
(I) Este é o gran mal de amor que eu, miña señora, sufro por vós: xa que non se me ocorre outra solución, se ao Noso Señor lle prouguer, procurarei afastarme de aquí e afastarase el de min.
(II) Non se me ocorre ningunha solución contra vós neste asunto, nin Deus ma dá, para perder este mal xa; e pois aquí me vén este mal procurarei afastarme de aquí e afastarase el de min.
(III) E mentres eu tiver que vivir onde vos eu vexa con frecuencia nunca hei de perder este mal; mais, se eu puider, procurarei afastarme de aquí e afastarase el de min.
(IV) Non teño para iso outra solución que sexa razoábel, pois eu non ouso irvos falar, señora, nin vervos; e xa que aquí me vén este mal, procurarei afastarme de aquí e afastarase el de min, (1) pois non vivirei máis desde ese intre, e así hase afastar de min.
Esquema métrico: 4 x 8a 8b 8b 8a 8C 8C (= RM 160:385) + 8c 8c
Encontros vocálicos: 8 mi͜-o; 10 mi‿aqui; 14 so·i·a; 15 nunca‿a; 19 tenho‿i
A manutención de Aqueste, sen segmentación da forma verbal é en Nunes e Littera, provoca unha desnecesaria concordancia ad sensum.
Atendendo á tradición e ao propio sentido da estrofa, optamos pola lección de V ao considerarmos que a lección cantar de B ou ben é resultado dun erro no proceso de copia ou talvez constitúa unha emenda introducida polo copista con base na relación semántica entre falar e cantar empregadas nunha construción copulativa. Non obstante, consideramos que aquí estamos perante a asociación dos verbos falar e catar (/ veer) frecuente nos xéneros amorosos. A análise do campo sémico da ‘reserva da dama’ (en termos tavanianos) no corpus, confirma que en moitos casos o trobador namorado non ousa ir catar a súa senhor nin falarlle, polo que máis dificilmente se atreverá a cantar directamente para ela. O tópico tamén se rexistra nas cantigas de amigo.