I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 82); Tavani (1988a: 252 [= LPGP 484]); Cohen (2003: 140); Littera (2016: I, 568).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 96); Braga (1878: 50); Machado & Machado (1952: III, 321).
III. Antoloxías: Seoane (1941: 108).
3 no] nō B (co til riscado); cuidar] cnydar B : euydar V
6 pero triste serei] pero [eu] triste sever Nunes : mais pero triste serei <d’ir> Cohen
(I) Por Deus, donas, cando viñer o meu amigo e comigo falar, nunca no mundo –é o meu parecer– existiu unha muller tan feliz como eu serei despois de o ver, aínda que estarei triste [...]
Esquema métrico: 8a 8b 8b 8a 8c 8c [...]
A interrupción na copia do v. 6 indica o máis que posíbel carácter fragmentario da cantiga, coa moi probábel ausencia de unha sílaba final no último verso. Rip Cohen, apoiándose nun probábel esquema abbaCC e en que encontra un contexto parecido en Martin de Padrozelos, completa o verso con d’ir, que non acaba de encaixar do punto de vista expresivo.
Dun modo diferente a como acontece noutros contextos en que mais e pero funcionan como conxuncións independentes do punto de vista sintáctico (véxase 76.10, 301.16, 692.10, 728.16, 953.4, 1146.9), nesta fragmentaria cantiga semella que mais pero (mas pero en 268.16) constitúe unha locución conxuntiva equivalente a ‘non obstante, porén, a pesar de’.
Anterior
