652 [= Tav 151,18]
Quando vos eu, meu amig’e meu ben

Quando vos eu, meu amig’e meu ben,
non posso veer, vedes que mi aven:
tenh’olh’e vej’, e non posso veer,
meu amigo, que mi possa prazer.
Quando vos eu con estes olhos meus
non posso veer, se mi valha Deus,
tenh’o[lh’e vej’, e non posso veer,
meu amigo, que mi possa prazer].
E non dorm’eu nen en preito non é
u vos eu non vejo, e, per bõa fe,
tenh’olh’e ve[j’, e non posso veer,
meu amigo, que mi possa prazer].
E os meus olhos, sen vós, que prol mi an,
pois non dorm’eu con eles, e de pran
tenh’o[lh’e vej’, e non posso veer,
meu amigo, que mi possa prazer?]
 
 
 
 
5
 
 
 
 
10
 
 
 
 
15
 

Manuscritos


B 637, V 238

Edicións


I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 68 [= LPGP 946-947]); Cohena (2003: 122); Littera (2016: II, 544); Cohenb (2016b: 7).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 92); Braga (1878: 47); Machado & Machado (1952: III, 296-297).
III. Antoloxías: Cidade (1941: 47-48); Torres (1977: 437).

Variantes manuscritas


3 tenh’olh’e vej’e] Genholhe ueie B : tenholhe uee V   7 Genho B   10 bõa] boa B   11 Genholhe B   14 pran] p̃ra B   15 Genho B

Variantes editoriais


3 tenh’olh’e] tenho e Nunes   4 amig’, o] amigo Nunes   7 tenh’olh’e] tenho e Nunes   8 amig’, o] amigo Nunes   9 en preito] enfinta Nunes   11 tenh’olh’e] tenho e Nunes   12 amig’, o] amigo Nunes   15 tenh’olh’e] tenho e Nunes   16 amig’, o] amigo Nunes

Paráfrase


(I) Cando eu, meu amigo e meu ben, non vos podo ver, vede o que me pasa: ollo e vexo, mais non podo ver, meu amigo, (nada) que me poida agradar.

(II) Cando eu non vos podo ver con estes ollos meus, así Deus me valla, ollo e vexo, mais non podo ver, meu amigo, (nada) que me poida agradar.

(III) E non durmo eu, iso nin está en cuestión, cando non vos vexo, e, abofé, ollo e vexo, mais non podo ver, meu amigo, (nada) que me poida agradar.

(IV) E os meus ollos, sen vós, de que me valen, pois non durmo eu con eles e, certamente, ollo e vexo, mais non podo ver, meu amigo, (nada) que me poida agradar.

Métrica


Esquema métrico: 4 x 10a 10a 10B 10B (= Tav 37:39)

Encontros vocálicos: 2 mi‿aven; 10 vejo,‿e; 17 mi‿an

Notas


Texto
  • 3

    Nunes interpreta deficientemente a lección dos manuscritos no primeiro verso do refrán, de modo que anula coa súa emenda a expresión verbal teer olho (‘dirixir os ollos a, ollar, observar’), felizmente restaurada na edición de Cohen, que aduce dous rexistros desta expresión na Demanda do Santo Graalca diz que era i rico homem e fazia suas vodas mui grandes e teve olho polo paaço u siiam aas mesas e viu antre outros ũu homem que nom andava guisado de panos de voda (Nunes 1995: 131); E o cavaleiro teve olho pós si quando ouviu Tristam ir depós si, e estede, ca bem entendeu que nom ia senom per peleja (Nunes 1995: 283). Similar expresión comparece tamén na Historia TroianaEt os sacerdotes dos gregos encendendo alí o fogo [viron como viña hũa coobra, e sobío a árvore arrastrando fasta que] el[a] chegou ao niño, et os sacerdotes e os reis tevéronlle senpre o ollo por veer que faría (Pichel 2014: 1541). Eis outros dous rexistros de teer olho na Demanda do Santo Graal, xa citados por Cohen (2003: 122): ca diz que era i rico homem e fazia suas vodas mui grandes e teve olho polo paaço u siiam aas mesas e viu antre outros ũu homem que nom andava guisado de panos de voda (Nunes 1995: 131); E o cavaleiro teve olho pós si quando ouviu Tristam ir depós si, e estede, ca bem entendeu que nom ia senom per peleja (Nunes 1995: 283). Tamén se rexistra, cun significado algo diverxente (‘esperar’) na tradución galega da Crónica de Castilla e da Estoria de España: El el rrey de Saragoça tĩjna ollo que llj dessem a vila (Lorenzo 1975: I, 490).

  • 9

    Na P1 do presente indicativo de dormir conviven os resultados dórmio (ou xa dôrmio?), máis conservador, xeral na lingua das cantigas, co máis evoluído dormo (tamén no v. 14 e mais en 1109.14), aínda sen a moderna vogal radical tónica /u/ que, xunto con /i/, é característica na P1 do presente de indicativo (e no presente de subxuntivo) dos verbos de terceira conxugación con alternancia vocálica.

    Nótese, de novo, a desnecesaria emenda de Nunes, que substitúe en preito para fixar un inexistente, neste contexto, enfinta.

Buscar
    Non se atopou ningún resultado