1.
'apartar, afastar, converter en estraño, desavir'
103.19 Vós me fazedes estranhar, mia senhor, / todo de quanto m’eu pagar soia||859.9 E por én sempre todo m’estranhar / devi’aquesto con mui gran razon, / pois as mias coitas o meu coraçon / sofrer non pode||911.13 Ben tenh’eu que m’estranhará / esto de vós, poi-lo disser2.
'censurar, desaprobar, reprender'
▸614.9 pero lh’estranhei / o que m’el rogou cada que me vio||875.20 dixe-lh’o ben que lhe quer’, e enton / [e]stranhou-mi-o de guisa que sol non / me quis falar||1520.23 Lourenço, di-lhe que sempre trobei / por bõas donas e sempr’estranhei / os que trobavan por amas mamadas ▸236.26 e con tod’est’ainda seria / en gran pavor de m’estraiar por én||857.18 e, mia senhor, pero que m’é mui greu, / nulh’ome nu[n]ca mi-o [e]straiará||996.9 mais, porque sei que mi-o estraiará, / sol non llo digo ▸236.15 ca sennor ei que m’estrãiaria / tanto que nunc’averia poder / de ll’ar falar nen sol de a veer||358.21 que nunca lle soubera ben querer, / en tal razon per que m’ela ‘strãiasse 
