I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 413 [= LPGP 304]); Littera (2016: I, 329-330); Bruno (2022: 40-41); Staffieri (2024: 142).
II. Outras edicións: Carter (2007 [1941]: 124); Machado & Machado (1960: VII, 29); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2018b: III, 347).
III. Antoloxías: Nemésio (1961 [1949]: 182).
3 vos] uus A
2 ouve] ouv(e) Michaëlis : houv' Littera 3 vos] vus Michaëlis 6 poderon] puderom Littera 12 poderon] puderom Littera
(I) Ocultei a miña coita desde hai tempo, mais coa gran coita que tiven e que teño tiven que falar dela como vos direi: nos cantares que eu fixen desde entón souben dicir a miña coita de tal maneira que nunca ma puideron percibir.
(II) E, sábeo Deus, quen ten tan gran coita como eu teño non pode estar sen falar algo dela: nos cantares que eu compuxen por iso souben dicir a miña coita de tal maneira que nunca ma puideron percibir.
(III) Algún alivio recibe un home cando fala algo da coita e do mal que sofre, como eu sufro; mais debo temer outra cousa: nos cantares que compuxen desde aquela souben dicir a miña coita de tal maneira que nunca ma puideron percibir.
Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10a 10C 10C (= RM 160:245)
Encontros vocálicos: 2 ouve‿e; 3 ouvi‿a; 6 mi-‿a; 12 mi-‿a; 18 mi-‿a
A expresión sabe Deus é unha frase formularia de tipo aseverativo, similar a outras do tipo ben sabe Deus, ben o sabe Deus ou Deu-lo sabe.