I. Edicións críticas: Lang (1972 [1894]: 22 [= LPGP 236]); Nunes (1972 [1932]: 85-86); Littera (2016: I, 172-173).
II. Outras edicións: Moura (1847: 20-22); Monaci (1875: 42); Braga (1878: 19); Machado & Machado (1952: III, 27-28); Júdice (1997: 90); Montero Santalha (2004).
5 morrer] moirer B 7 En] Eu V 9 dizer] diz B 10 perdon] pardon B 11 ant’eu] antea B; morrer] moirer B 14 afan] asfam B 15 morrerei] moirerey B 16 Deus] de uos BV 17 morrer] moirer B 20 sempr’en] semp̄ V
14 tant'] tanto Littera 16 non] non non Nunes; dé] dê Lang, Nunes, Littera
(I) Un mal tan grande, señora, e tanta coita e tanto afán me facedes padecer e tan coitado me vexo andar que Noso Señor non me valla se eu non querería xa morrer e se (a morte) non fose máis pracenteira.
(II) Vivo por vós nunha coita tan grande desde hai moito tempo, señora, e sufro tanto mal que non podo nin volo sei describir; e por isto, Deus non me perdoe, se eu non querería xa morrer e se (a morte) non fose máis pracenteira.
(III) Tanto é o moito mal que me vén por vosa causa e tanta a coita e o afán que levo que morrerei, certamente, con tanto mal; porén, señora, que Deus non me conceda o seu ben se eu non querería xa morrer e se (a morte) non fose máis pracenteira, (1) porque é mellor para min sufrir a morte antes que vivir sempre en tal coita.
Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10a 10C 10C + 10c 10c (= RM 160:34)
A forma gráfica pardon, aparente variante de influencia francesa para o xeral perdon é lección exclusiva (errada, por deficiente desenvolvemento da abreviatura <ꝑ>) do copista a do Cancioneiro da Biblioteca Nacional (véxase Ferrrari 1979: 83-85), pois de case sesenta aparicións de tal forma en B, só dúas delas son doutros copistas (859.6, copista b, 952.9, copista e), constituíndo, por tanto, simples lapsos puntuais que tamén poden aparecer noutros vocábulos. Véxase Ferreiro (2016b).
Dun modo diferente a como acontece noutros contextos en que mais e pero funcionan como conxuncións independentes do punto de vista sintáctico (véxase 76.10, 301.16, 692.10, 728.16, 953.4, 1146.9), mais pero (mas pero en 268.16) constitúe unha locución conxuntiva equivalente a ‘a pesar de, non obstante, porén’.
Por outra parte, a métrica, o sentido e o paralelismo cos vv. 4 (Nostro Senhor) e 10 (Deus) mostran que a lección <de uos> é un erro común de BV por <deus>.