I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 421 [= LPGP 585]); Cohena (2003: 489); Littera (2016: II, 47); Cohenb (2016b: 23).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 295); Braga (1878: 162); Machado & Machado (1956: V, 368).
III. Antoloxías: Nemésio (1961 [1949]: 161); Torres (1977: 332).
1 Assanhou-se] Assanhu V; gran] g̃ra B 4 desassanha-lo-ia] desa(n)ssanha loya V 5 que o eu roguei] q̄o\eu/roguey B
En Littera os vv. 3, 7 e 11 non forman parte do refrán.
1 madr[e]] madr’ Nunes 9 Assanhou-s[e] e] Assanhou-s’ e Nunes
(I) Asañouse moito comigo sen motivo, madre, o que moito me ama, e foise agora de aquí, e, se eu soubese, madre, que se ía moi sañudo comigo, desasañaríao.
(II) Sábeo San Leuter, a quen lle eu roguei, que non o merecín, aínda que o teño sañudo, e, se eu soubese, madre, que se ía moi sañudo comigo, desasañaríao.
(III) Asañouse moito e foise sen o meu consentimento, e, cando mo dixeron, non o quixen crer, e, se eu soubese, madre, que se ía moi sañudo comigo, desasañaríao.
Esquema métrico: 3 x 12a 12a 12’B 6’B (= RM 37:29)
Encontros vocálicos: 10 mi͜-o
Esta cantiga presenta evidentes intertextualidades coa cantiga UC 1270, tamén de Lopo, e en particular, na segunda estrofa, que mesmo pode ser repetición (case) literal nas dúas cantigas.
San Leuter alude, con certeza, ao padroeiro dunha romaría dedicada a este santo. Non existe localización concreta para a romaría glosada por Lopo, mais, entre as diversas capelas e ermidas en Galiza con esta advocación, quizais se estea a referir o santuario de Santo Eleuterio, en Tameiga (concello de Mos, Pontevedra) (Souto Cabo 2018: 94-95).
A integración da vogal ausente nunha forma pronominal do tipo me, te, lhe, se etc. é feito inhabitual, pois, en xeral, esas formas, cando íntegras, estabelecen sinalefa coa seguinte voz se esta comeza por vogal.