I. Edicións críticas: Nunes (1972 [1932]: 413-414 [= LPGP 807]); Elia (1995: 562); Littera (2016: II, 335-336)
II. Outras edicións: Monaci (1875: 230-231); Braga (1878: 124-125); Machado & Machado (1956: V, 72).
1 quand’eu] quanden V 8 meu] men B 10 forçador] forcador B 12 qual] q̄l V 15 meu] men B 16 meu] men B 18 quant’oje] q̄ntoie V
2 d’Amor ouvesse ond’] d’Amor ouvess(e) ond’ Nunes : d’amor end’ouvesse Elia : d’Amor ouvess’ond’ Littera 6 Amor] amor Elia 7 podess[e] aver] podess’aver Nunes 9 Amor] amor Elia 17 d’Amor ben podess[e] aver] d’amor ben podess’aver Elia : d’Amor bem podess’aver Littera 19 Amor] amor Elia
(I) Non coñezo ningún tempo en que eu recibise algo de Amor do que sentise gozo, pois non quixo Deus, nin eu tomei unha señora tal a quen lle ousase falar do que sería o meu gozo e o meu ben, nin de que forma me vén mal de Amor: facerme vivir no mundo contra a miña vontade.
(II) E se outro home, segundo a miña opinión, soubese tanto canto eu sei de Amor, ben sabería como é forzador e desmesurado e de gran poder: cando soubese en cal coita me ten, ben sabería como vive aquel que Deus fai vivir no mundo contra a propia vondade.
(III) Eu, que no mundo vivo contra a miña vontade, viviría moi pracenteiramente se eu puidese recibir ben de Amor: sería o meu ben todo canto hoxe é o meu mal; mais a señora que Amor me fai servir (como namorado), esa me soubo de tal forma dispor todo para que eu non obtivese ben de Amor nin de outra cousa.
Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10c 10a 19a 10c (= RM 182:1)
Encontros vocálicos: 2 ouvesse‿ond’; 19 mi‿Amor
Ao longo de toda a composición, Elia non considera a personificación do Amor, que se reitera nos vv. 6, 9 e 19.
Repárese na hipometría versal do texto transmitido por BV, conservada nas edicións de Sílvio Elia e de Littera.