266 [= RM 79,19 (= 157,20)]

En grave dia, sennor, que vos vi

Joan Soarez Coelho

Note

Testo

• 7

  Os pronomes min (v. 7) e vós (v. 29) son formas tónicas oblicuas en función de complemento indirecto sen preposición, función que na lingua trobadoresca pode ser exercida polas formas pronominais tónicas oblicuas: ou por min fazerdes vós ben, 18.14; nen quer’eu ela consentir / quanto mal me faz, 84.10 etc.

• 15

  As emendas michaëlianas contradín a lección de A e non melloran en absoluto o texto, tal como se pode comprobar en varios versos desta cantiga (vv. 15, 20, 29).

• 16

  A aglutinación de ja e que xerou o pronome indefinido ja-que ‘algo’ (cfr. ja-quanto; véxase nota a 347.9), que ten certo uso na lingua trobadoresca (33.14, 56.25, 347.14, 380.23, 603.7, 1021.20, 1417.2, 17 e 27, 1675.3). Cfr. notas a 1012.18 e 1419.32.

• 19

  É desnecesaria a recolocación dos pronomes persoais realizada por Michaëlis e Littera. Sintacticamente a lección do manuscrito é correcta, xa que a forma tónica vós, CD, pode ir sen preposición (véxase nota a 10.1); por outra banda, a repetición sucesiva dos pronomes átono - tónico é voluntaria, como demostra o feito de que apareza a mesma sucesión no derradeiro verso (v. 31)

  A frase formularia u non jaz al ‘certamente, sen dúbida’, concorrente con u al non jaz (só en 55.15), é equivalente a u al non á (e as súas variantes), como se patentea a través da variante de B’ na cantiga 31 (véxanse notas a 25.11 e 66.29). De todos os xeitos, nótese como na segunda copia desa cantiga se rexistra a variante fraseolóxica u non á al (<hunō aal B’), que só se rexistra en 104.34.

• 20

  A consideración de esté, presente de subxuntivo, evita a irregular e forzada segmentación est’é de Michaëlis, que se viu tamén obrigada a converter non en per, para alén de responder a outros usos da mesma forma verbal. Cfr. por Deus, senhor, non querades fazer / en min agora que vos esté mal (497.14). E tampouco é acorde co sentido do período a forma presente éste proposta en Littera.

• 27

  Lémbrese que traedor, como todos os nomes acabados en -or, é invariábel no período medieval (cfr. a omnipresente senhor), e só no final do período se manifesta unha forma feminina analóxica (véxase Glosario, s.v. senhora, con nove ocorrencias unicamente).

• 29

  A voz preço (do lat. pretium) mostra unha perfecta equivalencia semántica co provenzalismo prez, que ten a mesma orixe. Véxase a súa convivencia nun refrán de Fernan Garcia Esgaravunha:

  que El i leixe mao prez aver
  a quen mal preço vos quer apoer (212.5-6).