I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 404-405 [= LPGP 476-477]); Littera (2016: I, 553).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 131-132); Carter (2007 [1941]: 122-123); Machado & Machado (1950: II, 131-132); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2018: 319).
III. Antoloxías: Nemésio (1961 [1949]: 136); Piccolo (1951: 51-52); Torres (1977: 525).
5 ben] om. A; querrei] queirey B 6 morrer] moirer B 7 de] e A 8 soubesse] sob’a B; guardar] guadar A 9 mas] Mays B; lle] lhi B 11 tornou-se-m’én] tornoussen B 12 dereit’é] dereytei B 15 fogisse e] fugisse B; tornasse i] tornassy B 17 mas] Mays B 18 dereit’é] dereytei B 19 Quando] E quando B 20 me] mj B 23 entendedor] enteudedor B 24 dereit’é] dereytei B 26 morrer] moirer B
9 mas] Mais Michaëlis : mais Littera 15 fogisse ... tornasse] fogiss(e) ... tornass(e) Michaëlis : fugiss' ... tornass' Littera
(I) Se eu morro, ben o busquei, porque tomei tal señora: unha dona de quen xa sei que nunca podo ter ben, e sempre a amarei moito, e é xusto morrer así, (II) (circunstancia) de que me podería librar se dela me soubese protexer; mais tiña gran desexo de lle falar e de a ver, e tornóuseme en gran pesar, e é xusto morrer así.
(III) Cando a vin por vez primeira moi fermosa, se eu de alí fuxise e alí non tornase, así podería vivir máis; porén, non pensei que fose así, e é xusto morrer así.
(IV) Cando a tomei por señora, non me mostraba desamor, e agora ten moito pracer en saber axiña da miña morte, porque fun o seu amante, e é xusto morrer así.
(1) E terá gran pracer cando agora me vexa morrer.
Esquema métrico: 4 x 8a 8a 8a 8b 8a 8B + 8b 8b (= RM 13:50)
Encontros vocálicos: 15 fogisse‿e, tornasse‿i
Nótese a variación é A vs. ei B no refrán das estrofas II, III e IV (vv. 12, 18 e 24), con precedentes noutras cantigas, onde xa se rexistra a mesma variación entre manuscritos. Véxase nota a 163.13.
A presenza da copulativa en B esixiría a sinalefa quando‿a para a medida octosilábica do verso.
Na poesía cortés o termo entendedor aplícase aos namorados que manteñen unha relación que está aínda nunha fase de coñecemento mutuo e de cultivo do desexo, en que conversan e se intercambian prendas en sinal de correspondencia, tales como as cintas con que cinxen as propias vestimentas á cintura. Trátase da fase previa á de drudo, á que se chega cando os amantes satisfacen o seu desexo por medio de relacións carnais.