I. Edicións críticas: Lang (1972 [1894]: 66-67 [= LPGP 179]); Nunes (1973 [1928]: 6); Cohen (2003: 587); Littera (2016: I, 212).
II. Outras edicións: Moura (1847: 120-121); Monaci (1875: 64-65); Braga (1878: 32); Machado & Machado (1952: III, 165-166); Cohen (1987: 21-22); Júdice (1997: 22); Montero Santalha (2004).
III. Antoloxías: Pimpão (1942: 58); Nunes (1959: 335); Torres (1977: 248); Ferreiro & Martínez Pereiro (1996a: 28); Diogo (1998: 186-187).
5 que] O aie V; morreu] moireu B : moneu V 9 prazer] praxer B 10 mil] mal V 11 morreu] moireu B 13 coraçon] corazō V
9 si] s’i Lang 15 meus] meos Lang
(I) Amiga, hai moito tempo que se foi de aquí o meu amigo co rei; mais xa pensei mil veces no meu corazón que algures morreu de pesar, pois non tornou para falar comigo.
(II) Porque tarda tanto alá e nunca me volveu ver, amiga, así vexa pracer, máis de mil veces pensei xa que algures morreu de pesar, pois non tornou para falar comigo.
(III) Amiga, a súa vontade era tornar cedo aquí onde vise os meus ollos na miña persoa, e por iso mil veces coido eu que algures morreu de pesar, pois non tornou para falar comigo.
Esquema métrico: 3 x 8a 8b 8b 8a 8C 8C (= RM 160:326)
Encontros vocálicos: 15 visse‿os
A forma adverbial algur (talvez formación sobre algún coa influencia de alhur, que tamén debeu condicionar as formas nenlhur ~ nelhur (véxase UC/Glosario, s.v.) é verdadeiramente minoritaria en relación ao préstamo provenzal (alhur).
A segmentación en s’i que Lang propón é errada: a frase formularia de tipo aseverativo se ~ si ~ assi veja prazer está abondosamente documentada (79.16, 384.16, 419.4, 440.9, 778.8, 1060.1, 1198.3, 1624.1, coa introdución de eu en 416.4), coas variantes se vejades prazer (877.12) e mais se prazer vejades (1174.1) con mudanza para a P5.
Repárese na singular expresión no verso dionisino, que concorda coa mesma formulación presente en 542.9. Deste xeito, o sentido dos versos é o seguinte: ‘Amiga, a súa vontade era tornar cedo a aquí, onde vise (directamente) os meus ollos’.