I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 358 [= LPGP 496-497]); Fernández Graña (2007: 163); Littera (2016: II, 561-562); Barberini (2017b: 326-327).
II. Outras edicións: Carter (2007 [1941]: 107-108); Machado & Machado (1960: VII, 23-24); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2018a: II, 288).
2 vos] uos A 4 vos] uos A 6 vos] uos A 7 vos] uos A 14 vos] uos A; vos] uos A 16 vos] uos A
2 vos] vus Michaëlis 4 vos] vos Michaëlis 6 vos] vos Michaëlis : vós Fernández Graña, Barberini 7 vos] vos Michaëlis 12 vos] vos Michaëlis : vós Fernández Graña, Barberini 14 vos ... vos] vos ... vos Michaëlis : vós ... vós Fernández Graña : vos ... vós Barberini 16 vos] vus Michaëlis : vós Fernández Graña, Barberini 18 vos] vos Michaëlis : vós Fernández Graña, Barberini
(I) Canto contra o meu desexo me afastarei hoxe de vós, señora, cando me de vós despida! Como afastarme de canto ben teño e saber ben que, desde que non vos vexa, que nunca xa poderei, onde non vos vexa, sentir gran gozo por cousa ningunha.
(II) Porque entendo que vos pracerá, tereime agora que afastar de vós; mais nunca ninguén estará en tan gran coita como eu estarei mentres more sen vós, pois nunca xa poderei, onde non vos vexa, sentir gran gozo por cousa ningunha.
(III) E rogo eu a Deus, que tan de corazón me vos fixo amar desde que vos vin, que El me torne nalgún momento a onde eu vos vexa, pois ben sei de min que nunca xa poderei, onde non vos vexa, sentir gran gozo por cousa ningunha.
Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10a 10b 10C 10C (= RM 99:18)
A cantiga tamén é considerada como anónima.
Nótese a repetición da conxunción completiva ca após a frase parentética (véxase nota a 52.2-3):
e saber ben ca, des que vos non vir,
ca nunca ja poderei gran prazer.