I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 505); Lanciani (1977: 47 [= LPGP 336-337]); Littera (2016: I, 375).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 24); Braga (1878: 9); Carter (2007 [1941]: 151); Machado & Machado (1950: II, 259); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2018b: III, 416).
1 poss’] possa BV 1-2 poss’aver / de vós, sennor] poss auer(da)de uos (direi) sennor A 6 min] mj B : mi V 7 E] om. A; prez] parecer BV 8 pero] pero {q̄} A; min] mj B : mi V 10 par] pᵉ BV 11 ir] r A 13 E] om. A 14 mí] mj̄ BV; coraçon] coracō B 16 me] mj B : mi V
1 poss’aver] possa aver Lanciani 6 min] mi Lanciani 8 vos] vus Michaëlis, Lanciani; min] mi Lanciani 10 par] por Lanciani; vos] vus Michaëlis, Lanciani 12 min] mi Lanciani 13 vos] vus Michaëlis, Lanciani 14 mí] mim Littera 16 me] mi Lanciani; dé] dê Michaëlis, Lanciani, Littera 18 min] mi Lanciani
(I) Pois Deus non quere que eu poida recibir nada de vós, señora, agás mal e afán, e a gran coita que os meus ollos teñen por vós, señora, así eu vexa pracer, ireime de aquí, aínda que unha cousa sei de min, señora: que perderei a cordura.
(II) E, miña señora fermosa e de boa fama, aínda que vos amo máis que a min nin a calquera outra cousa, pois Deus non quere que reciba de vós (outra cousa) agás mal, por Deus, que moito ben vos fixo, ireime de aquí, aínda que unha cousa sei de min, señora: que perderei a cordura.
(III) E aínda que vos amo máis que a calquera outra cousa, señora de min e do meu corazón, xa que Deus non quere que eu teña de vós máis que mal, señora, así Deus me dea ben, ireime de aquí, aínda que unha cousa sei de min, señora: que perderei a cordura (1) por vós, que eu moito amo e amarei máis que todo canto vexo nin verei.
Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10a 10C 10C + 10c 10c (= RM 160:64)
Na frase formularia se eu veja prazer é a única vez no corpus en que o pronome suxeito eu se atesta. Véxase nota a 79.16.
O lapso no final do verso na copia de BV vén provocado pola frecuencia do sintagma (fremosa) de bon parecer.
Neste verso, a corrección do revisor é errada, pois a incorporación de que para unha locución conxuntiva pero que provocaría hipermetría no verso.
A preposición a non existe na expresión amar máis ca mi(n)/sí (nen al), moi frecuente no corpus trobadoresco (44.13, 102.17, 140.8 e 10, 200.5, 215.16 etc.), a pesar de, aparentemente, o pronome tónico esixir a presenza do enlace. Neste sentido, téñase en conta que os pronomes persoais tónicos poden aparecer sen preposición en numerosas pasaxes trobadorescas (véxase Glosario, s.v. mí, func. 2). Véxase nota a 861.14. Cfr. nota a 177.22 e 243.16.
A combinación do indefinido al co relativo quanto, tanto en al quanto (784.18), como en quanto ... al (227.6) e, sobre todo, quant’al (89.24, 134.13, 215.7 e 9, 267.21, 416.20, 447.5, 1045.20, 1195.16 e 1327.16) constitúe unha locución indefinida relativa co significado de ‘todo aquilo que, todo canto’.
Anterior
