733 [= RM 3,1 (= 101,4)]

Ir-vos queredes, amigo, d’aquen

Meen Rodriguez Tenoiro

Notas

Texto

• *

  Esta cantiga presenta dupla transmisión nos apógrafos italianos, tamén con dupla atribución autorial. Así, na primeira ocorrencia dos textos, B (403) copia só unha estrofa da cantiga, a primeira, baixo a atribución de Afonso Fernandez Cebolhilha, seguida dunha tensó tamén numerada coa cifra 303. Pola súa parte, V reproduce esa mesma cobla con atribución a Tenoiro. Na segunda copia dos textos, tanto B como V envían a versión completa do poema, atribuíndoo, nos dous casos, a Tenoiro. Á vista dos datos que achega a tradición manuscrita, o problema radica na atribución de B 403, diverxente con respecto á de V e á segunda versión da cantiga que ambos os dous códices lle outorgan a Tenoiro. Como moi ben anotou Marcenaro, que analiza con detalle o argumento, probabelmente a atribución diverxente entre B e V se deba a un erro na colocación da rúbrica no primeiro sector de B: “il primo testo attribuito da B a Cebolhilha (398) si apre infatti con il medesimo sintagma Senhor fremosa di B 404, sicuramente di Cebolhilha. Non è quindi escluso che un ribricatore –non sappiamo a quale altezza della tradizione– si sia semplicemente confuso anticipando la rubrica di Cebolhilha e così sottraendo inconsapevolmente i testi che il canzoniere vaticano assegna correttamente a Tenoiro” (2015b: 89).

• 5

  A forma grande en posición proclítica (Michaëlis, Nunes) non ten apoio no corpus (cfr. nota a 481.7), razón que explica a conveniencia da reintegración da variante [a]tan, xa presente na edición de Cohen (e de Littera).

• 8

  A reiteración da construción (e) non á ja i al, xunto con ja i al non á (véxase Glosario, s.v. aver₁) obriga a presentar deglutinada a lección <aia> para facer transparecer a frase adverbial e al non á ja i, con mudanza de posición de al. Cfr. nota a 105.9.

• 15

  Todos os editores emendan a conxunción adversativa mas, forma minoritaria e concorrente con mais (presente nesta mesma composición no v. 10), que presenta abondosas documentacións no corpus trobadoresco e na lingua medieval en xeral.

  A variante reducida da adversativa (mas), forma, en xeral, máis característica dos textos copiados no Cancioneiro da Ajuda (véxase nota a 692.10), só presenta catorce ocorrencias en BV (véxase tamén 749.15, 789.6, 1038.4, 1046.10, 1201.10, 1225.4, 1245.6, 1246.22, 1282.10, 1387.13, 1432.21, 1573.5, 1652.29).

  Nótese, por outra banda, o uso de se ~ si equivalente a assi en frases optativo-desiderativas (100.1, 177.10, 188.11, 202.2, 221.2, 224.1, 277.23, 315.2, 511.14, 526.6, 559.2, 573.12, 703.1, 720.1, 845.11, 940.10, 1042.16, 1140.10, 1284.18). Tal forma procede de sīc con cruzamento coa conxunción condicional se.