I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 816); Nunes (1973 [1928]: 137 [= LPGP 926]); Cohen (2003: 199); Lorenzo Gradín & Marcenaro (2010: 217); Littera (2016: II, 489-490).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 112); Machado & Machado (1950: II, 43-44); Rios Milhám (2018a: II, 250).
III. Antoloxías: Tavares (1943 [1923]: 52); Tavares (1961: 48-49); Torres (1977: 407); Magalhães (2007: 92).
4 ũa] uuha B 5 pouc’eu] poucjeu B 7 quig’eu] quuheu B 8 quand'el] qªudel B; aguisou] a guyson B 11 pouc’eu] poucieu B
2 min] mi Michaëlis, Nunes 3 endoado] endõado Michaëlis 5 se] e Littera 7 quig’eu] quis’eu Michaëlis : quis eu Lorenzo Gradín & Marcenaro 9 assanhou-s’el máis] assanhou-s’el, mais Michaëlis, Nunes, Cohen, Lorenzo Gradin & Marcenaro, Littera 14 m’a] mi-a Michaëlis : mi a Nunes, Lorenzo Gradín & Marcenaro
(I) O meu amigo, que me ama, enfadouse un día comigo sen razón; mais del, que así se anoxa comigo, sei eu unha cousa: se el soubese o pouco que me importa a súa saña, non se asañaría.
(II) E, porque con el non quixen falar cando el quería nin tiven ocasión, enfadouse el máis e sen dúbida pensou que me mataba; mais, segundo creo, se el soubese o pouco que me importa a súa saña, non se asañaría.
(III) Porque el me ama moi de corazón enfadouse e pensou que me causaría un gran pesar, mais debedes crer del, que así se asaña, así Deus me perdoe, que se el soubese o pouco que me importa a súa saña, non se asañaría.
Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10a 9’C 9’C (= RM 160:273)
Encontro vocálico: 8 mi‿aguisou
Nótese a falta de concordancia: «mais el (= del) ... / ... sei u͂a ren». Estes «erros» de concordancia, ou concordancia ad sensum, son moi frecuentes no corpus trobadoresco profano galego-portugués (véxanse, por exemplo, 113.7, 355.4-6 e 10-12).
Non existe apoio textual para a mudanza quige > quis que evidencian as edicións de Michaëlis e mais de Lorenzo Gradín e Marcenaro.
Por outra banda, nótese a lección <quuheu> B [= <quiiheu>] quig’eu, coa grafía <ih> para /ʒ/, talvez a indicar a real existencia do fonema africado palatal sonoro /dʒ/, par sonoro do correspondente africado palatal xordo /ʧ/ <ch> (véxase Larson 2019 [2018]: 53, n. 20). Ao longo de BV achamos aínda outras grafías idénticas: <ihoãna> B Joana (429.16), <iha> BV ja (835.4), <ueihagora> V vej’agora (1007.5), <iha> B ja (1585.27).
A presenza da adversativa mais en simétrica función introdutoria do refrán nas tres cobras (vv. 3, 10 e 15) leva a considerar o máis do v. 9 como adverbio de cantidade nesta estrofa central da cantiga: ‘porque ela non lle falou, o amigo asáñase aínda máis (mesmo coidou que a mataba), mais á amiga non lle importa’.
Anterior
