I. Edicións críticas: Nunes (1973 [1928]: 215-216); Panunzio (1992 [1967]: 61-62 [= LPGP 792]); Cohen (2003: 290); Littera (2016: II, 281).
II. Outras edicións: Monaci (1875: 157); Braga (1878: 79); Machado & Machado (1953: IV, 144-145); Fernández Pousa (1956: 803); Juárez Blanquer (1988: 56-57).
III. Antoloxías: Cidade (1941: 32); Nunes (1959: 346-347); Martín & Ruíz (1972: 73); Álvarez Blázquez (1975: 43); Mongelli & Maleval & Vieira (1995: 93); Ferreiro & Martínez Pereiro (1996a: 196); Diogo (1998: 70-71); Arias Freixedo (2003: 706-707).
12 façades] fazades V; pagado] pagato V 13 me] (mha) me B
Nas edicións de Nunes e Panunzio, o corpo da estrofa presenta versos heptasilábicos graves.
1 m’ouver’a] m’ouvera Cohen 2 Menti-lh’e vai] Menti-lhe, vai Nunes 11 dou-vos por] dou-vus per Panunzio; vos el] vus el Panunzio 17 vos] vus Panunzio
(I) –Vistes, madre, o escudeiro que me había levar consigo? Mentinlle e vaise enfadado comigo, miña nai, ben volo digo: madre, namorada me deixou, madre, namorada me foi deixar, madre, namorada me deixou.
(II) Madre, vós, que me mandastes que lle mentise ao meu amigo, que consello me daredes agora, que non o teño comigo? Madre, namorada me deixou, madre, namorada me foi deixar, madre, namorada me deixou.
(III) –Filla, douvos por consello que, cando el vos vexa, lle fagades todo aquilo polo que se sinta satisfeito de vós.
–Madre, namorada me deixou, madre, namorada me foi deixar, madre, namorada me deixou.
(IV) –Pois non podedes, miña filla, librarvos de o agasallar, desde agora eu vos advirto que fagades o que vos diga.
–Madre, namorada me deixou, madre, namorada me foi deixar, madre, namorada me deixou.
Esquema métrico: 4 x 15’a 15’a 9B 9’C 9B (= RM 48:2)
Encontros vocálicos: 4 mi‿á; 9 mi‿á; 14 mi‿á; 19 mi‿á
Esta composición presenta unha clara relación temática coa cantiga 834, tamén de Pero da Ponte.
Cohen non considerou a perífrase aver + a + infinitivo en ouver’a levar (vs. ouvera levar). Cfr. nota a 827.9.
Neste verso tampouco Nunes isolou a copulativa, provocando unha xustaposición sintáctica que a presenza do enlace evita.
Obsérvese a reiteración da conxunción completiva que tras unha frase parentética:
Filha, dou-vos por conselho que, tanto que vos el veja,
que toda ren lhi façades que vosso pagado seja.
Nótese o erro na copia de V, <pagato>, que reaparece tamén en 872.17 (<pagata> pagada), talvez un italianismo do copista do Cancioneiro da Vaticana.
Lémbrese que castigar significa habitualmente ‘amoestar, aconsellar, advertir’.