I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 536 [= LPGP 991-992]); Fernández Graña (2007: 343-344); Littera (2016: II, 568-569).
II. Outras edicións: Carter (2007 [1941]: 160-161); Machado & Machado (1960: VII, 54-55); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2018b: III, 437).
3 vos] uos A 4 vos] uos A 9 vos] uos A 10 vos] uos A 14 vos] uos A 16 vos] uos A 17 vos] uos A 19 vos] uos A 21 vos] uos A 22 vos] uos A 23 vos] uos A
1 querria] queria Michaëlis, Littera 3 vos] vos Michaëlis 4 vos] vus Michaëlis 7 tẽedes] teendes Littera 9 vos] vos Michaëlis 10 vos] vos Michaëlis 14 vos] vos Michaëlis 16 vos] vos Michaëlis 17 vos] vos Michaëlis : vós Fernández Graña 19 vos] vos Michaëlis 21 vos] vos Michaëlis 22 vos] vos Michaëlis 23 vos] vos Michaëlis : vós Fernández Graña
(I) Fermosa señora, eu querería saber de vós, a quen sempre me esforcei en servir porque vos sei amar máis que a ninguna outra cousa, que lle diredes a quen vos pregunte, pois que me podedes librar da morte, señora, por que me deixades morrer.
(II) Xa que me así tendes no voso poder, fermosa señora, dicídeme unha cousa: que diredes, se alguén vos di que lle digades, se vos prouguer, pois me podedes salvar moi facilmente, señora, por que me deixades morrer?
(III) Xa que me podedes valer en tal coita de morte, así Deus vos perdoe, que diredes, miña señora fermosa, cando isto vos for preguntado: pois vos eu amo moi de corazón, señora, por que me deixades morrer?
(IV) Pois que Deus vos fixo de moito entendemento, fermosa señora, a quen sempre servín, se alguén vos preguntar esta vez, que lle diredes, por Deus que vos creou, pois eu vos amo moito máis que a min mesmo, señora, por que me deixades morrer?
Esquema métrico: 4 x 10a 10b 10c 10c 10b 10A (= RM 257:1)
Esta cantiga é considerada anónima.
A falta dunha sílaba métrica xustifica a reintegración de eu: cfr. pois vos eu amo muito máis ca mí (v. 23), en correspondencia co v. 17, do mesmo modo que os vv. 5 e 11.
A preposición a non existe na expresión amar máis ca mi(n)/sí (nen al), moi frecuente no corpus trobadoresco (44.13, 102.17, 140.8 e 10, 200.5, 215.16 etc.), a pesar de, aparentemente, o pronome tónico esixir a presenza do enlace. Neste sentido, téñase en conta que os pronomes persoais tónicos poden aparecer sen preposición en numerosas pasaxes trobadorescas (véxase Glosario, s.v. mí, func. 2). Véxase nota a 861.14. Cfr. nota a 177.22 e 243.16.