I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 119); Bertolucci Pizzorusso (1992 [1963]: 103 [= LPGP 649-650]); Littera (2016: II, 129-130).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 69); Carter (2007 [1941]: 36); Marques Braga (1945: 117); Machado & Machado (1949: I, 254); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2017: I, 143).
III. Antoloxías: Spina (1972: 298-299); Torres (1977: 478).
3 coita a] coyta B 9 tenn’atal] tenho tal B 15 á saber] a assaber B
3 coita] coit(a) Michaëlis : coyt’ Bertolucci Pizzorusso : coit' Littera 9 tenn’atal] tenho tal Bertolucci Pizzorusso, Littera 15 á] á / a Bertolucci Pizzorusso, Littera
(I) Non ouso dicir nada á miña señora, e sen o seu ben non hei perder a coita moi grande: vede que coita de sufrir!
(II) Por amar a quen non me atreverei a lle falar, aínda que non perderei a gran coita sen o seu favor, vede que coita de sufrir!
(III) Por unha gran coita teño esta de amar a quen nunca o meu mal nin a miña coita lle hei dicir: vede que coita de sufrir!
(IV) E vexo que morro de amor e, aínda que vexo a miña señora, nunca por min o ha saber: vede que coita de sufrir!
Esquema métrico: 4 x 8a 8a 8b 8B (= RM 37:53)
Encontros vocálicos: 3 coita‿a
A formación nominal ben-fazer ‘beneficio, auxilio, favor’, derivada do correspondente sintagma tan frecuente na cantiga de amor, constitúe unah formación nominal (similar a ben-querer), frecuente no corpus das cantigas. De calquera maneira, o mesmo substantivo pode verse, en formulación singular e plural, noutras obras da última Idade Media:
Ca o escudeiro que anda con algun senhor e o senhor lhe non dá encarrego de seus feitos, como encomendando-lhe ofiçio ou mandando recadar algũas cousas, sempre seu bemfazer está en ventura (Livro de Monteria; cfr. CGPA).
e as rrendas eram postas em seu poder, afora muitos herdamentos moviis e de rraiz e muito bem-fazer da rrainha sua irmãa (Fernão Lopes, Crónica de D. Fernando; Macchi 2004: 355-356).
Milhor cousa he padecer por uerdade tormẽto que per louuaminha e per adulaçom gaanharem bemfazer (Orto do Esposo; cfr. CGPA).
ca veemos que alguũs synaaes dan largamente aos que lhe pormeten en grandes bem fazeres (Livro das Confissões; Martín Pérez 2012-2013: 367).
Na lingua trobadoresca a forma atal aparece en concorrencia coa forma simple tal, mesmo con convivencia das dúas variantes na mesma composición: 128, v. 17 tal vs. 12 e 17 atal; 147, vv. 1, 8 e 15 tal vs. v. 14 atal; 200, vv. 24 e 26 tal vs. v. 15 atal; 222, vv. 4 e 10 tal vs. v. 8 atal etc.). Ademais, pode comprobarse como nos diversos manuscritos alternan as dúas formas: 82.11: atal don’amar A vs. tal dona amar B; 128.12 e 17: d’atal A vs. de tal B; 143.9: tenh’atal A vs. tenho tal B; 430.27: co[n]ven tal afan a sofrer A vs. conven atal afan sofrer B. Así mesmo, nalgún caso A ofrece atal onde B ofrece un verso hipómetro (véxase 202.15), ao tempo que B pode presentar a variante atal (vs. tal A) que debe ser corrixida para evitar a hipermetría (167.2, 188.2, 200.15). Cfr. nota a 83.7.
Entre a lección de A (aver + infinitivo) e a de B (aver + a + infinitivo), resulta máis acaída a de Ajuda do punto de vista métrico, porque evita unha sinalefa, para alén de se documentar o mesmo uso en Pero Garcia Burgales: assi / por quen no nunca per min á saber (175.14).
Utilizamos cookies de terceiros con fins analíticos para poder coñecer os hábitos de navegación (por exemplo, páxinas visitadas). Lembre que, se aceptar cookies de terceiros, terá de as excluír das opcións do seu navegador ou do sistema ofrecido por terceiros.
Clique no botón correspondente para aceptar ou rexeitar as cookies:
Anterior
