I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 350 [= LPGP 540-541]); Correia (2001: 467); Littera (2016: I, 607).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 120); Carter (2007 [1941]: 106); Marques Braga (1945: 330); Machado & Machado (1950: II, 78-79); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2018a: II, 284).
III. Antoloxías: Alvar & Beltrán (1989: 304); Sansone (1990: 248).
2 querria] queiria B 3 mi] om. A 4 Deus] tuꝯ B; vos] uos A 5 ben] en A; querria que me] queiria quemj B 6 perdesse ela] perdessela B 7 vos] uos A 8 querria] queiria B 9 niun] nē hnn B 10 d’outri] dotri A : dont’m B 11 ben querria que me] Nen queiria quemj B 13 ca mi] E ami A; cousa] consa B 16 ben querria] Nen queiria B
1 vos] vus Michaëlis 3 e] se Littera 4 vos] vus Michaëlis 6 perdesse ela] perdess(e) ela Michaëlis : perdess’ela Correia, Littera 7 vos] vus Michaëlis 9 niun] nẽum Littera 10 outri] outrem Littera 12 perdesse] perdess(e) Michaëlis : perdess’ Littera 13 ca mi] E a mi Michaëlis, Correia, Littera 15 seu] se Michaëlis 18 perdesse] perdess(e) Michaëlis : perdess’ Littera
(I) Meus amigos, quérovos eu mostrar como eu querería (recibir) ben da miña señora, e non me asista ela nin Amor nin Deus se eu non vos xuro a verdade: ben querería que me fixese ben, mais non un ben con que ela perdese algo.
(II) E máis vos direi: o que pode e vale (Deus) non me valla se eu quería vivir no mundo nin recibir ningún ben dela, nin doutra persoa, se iso fose no seu prexuízo: ben querería que me fixese ben, mais non un ben con que ela perdese algo, (III) porque me semella algo sen razón; despois que un home ama unha muller máis que a si mesmo nin a ningunha outra cousa, o seu ben quere a cambio do seu mal, e por isto é tal o meu desexo: ben querería que me fixese ben, mais non un ben con que ela perdese algo.
Esquema métrico: 3 x 10a 10b 10b 10a 10C 10C (= RM 160:139)
Encontros vocálicos: 6 perdesse‿ela; 12 perdesse‿ela; 18 perdesse‿ela
O que pod’e val é fórmula elusiva de Deus, que ao longo do corpus aparece moitas veces así cualificado: par ~ por Deus, que pod’e val (188.30, 515.9, 801.8, 1034.4); leve-os Deus cedo, que pod’e val (195.35); E pero Deus é o que pod’e val (230.15); mas rog’a Deus Senhor, que pod’e val (285.3); Pero ben sabe Deus, que pod’e val (855.8); faça-vos Deus ledo, que pod’e val (1192.9).
A lección do Cancioneiro da Ajuda, conservada en todas as edicións desde Michaëlis e seguida por Correia e Littera, resulta hipermétrica, xa que non é posíbel resolver en sinalefa o encontro vocálico *E‿a, para alén do feito de non seren infrecuentes os erros nas letras de espera ou maiúsculas en A. Neste sentido, é perfectamente correcta a lectura a partir de B (<Camj>), coa conxunción causal ca, que en moitas ocasións alterna erradamente con e a nos apógrafos italianos. Véxase ca (1027.6 <Ca> B, <ca> V, <E a> B’, <e a> V’; 1395.15 <E a> B, <Ca> V); mais tamén e a: 592.9 <ca> B, <ea> V; 744.7 <E a> BV; 792.2r <Ca> B, <e a> V; 1388.20 <E a> B, <ca> V.
Por outra parte, nótese a forma mi do pronome (en función de complemento indirecto), variante excepcional no Cancioneiro da Ajuda (cfr. tamén <mj> en B), tamén en 81.16, 188.6, 199.21 e 283.7, fronte á forma xeral me nese cancioneiro (véxase Monteagudo 2019: 111-113).
A preposición a non existe na expresión amar máis ca mi(n)/sí (nen al), moi frecuente no corpus trobadoresco (44.13, 102.17, 140.8 e 10, 200.5, 215.16 etc.), a pesar de, aparentemente, o pronome tónico esixir a presenza do enlace. Neste sentido, téñase en conta que os pronomes persoais tónicos poden aparecer sen preposición en numerosas pasaxes trobadorescas (véxase Glosario, s.v. mí, func. 2). Véxase nota a 861.14. Cfr. nota a 177.22 e 243.16.
Resulta significativo comprobar a existencia da aférese de assi no encontro coa forma verbal é (véxanse tamén 179.30, 218.8 e 11, 246.15, 258.22, 284.16, 374.5, 511.5, 893.23), que convive coa sinalefa é‿assi (509.7, 808.9, 1110.5, 1224.14, 1569.32; só existe hiato en 754.4) e co xeral ést’assi para evitala, co recurso á variante éste (cfr. nota a 88.10). En calquera caso, non existe unha dupla forma assi / si para o adverbio, senón que ‘ssi é produto dunha aférese.
Anterior
