I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 49-50 [= LPGP 514]); Littera (2016: I, 635).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 42); Carter (2007 [1941]: 15-16); Machado & Machado (1949: I, 162-163); Arbor Aldea (2016b); Rios Milhám (2017: I, 88).
3 vos] uus A 6 quanto vos vej’] quanto uosso ey B 9 de m’este] deste B 12 direi] disƥ B 13 d’aquend’e] daqⁱ ende B 14 morrer] moirer B 15 quisessedes] quisesedes A 17 vos] uus A 19 alongar] alongʷr B 20 vós] uꝯ A 21 m’én] me B 25 per min] pʳ non B; sabor] saber B 26 convosco] cō uusco A 27 vos] uus A; ascuitar] ascoytar B 28 toll’a min] colhamj B
3 vos] vus Michaëlis 4 daquest’o] d’aquesto Michaëlis, Littera 6 quanto] quando Michaëlis, Littera; vos] vus Michaëlis 12 vos] vus Michaëlis 14 vos] vus Michaëlis 17 vos] vus Michaëlis; vos] vus Michaëlis 22 Non o] Non-no Michaëlis 26 convosco] convusco Michaëlis 27 vos] vus Michaëlis; faz aver] faç’aver Michaëlis, Littera
Esquema métrico: 4 x 8a 8b 8a 8b 8c 8c 8b (= Tav 101:47)
Encontros vocálicos: 7 mi-‿o
Non é necesaria a emenda de quanto (‘canto vos vexo –que non é moito– é todo o meu ben’) que propoñen as edicións precedentes de Michaëlis e Littera. Pola súa parte, a lección de B semella trivializante e repite a forma verbal ei.
A forma <quisesedes> é outra mostra no Cancioneiro da Ajuda de diferentes confusións gráficas no ámbito das sibilantes, nomeadamente da grafía <s> en contextos en que representa /s/, grafado de regra con <-ss->. Esta grafía detéctase especialmente en desinencias do pretérito de subxuntivo: <amase> amasse (409.6), <deues(e)> devesse (282.14), <disses(e)> dissesse (409.21), <ousas(e)> ousasse (346.3, 982.22), <podes(e)> podesse (409.2), <quisesedes> quisessedes (812.7), <soffresen> sofressen (85.17), <uis(e)> visse (138.6). Alén desta desinencia, tamén se acha a mesma representación gráfica en <asi> assi (240.23, 318.15), <disesse> dissesse (199.28), <outrosi> outrossi (413.11, 17 e 23, cfr. outrossi no v. 5), <pos(o)> posso (409.14), <uasalo> vassalo (84.12), <uoso> vosso (362.2). Véxanse tamén notas a 66.21, 69.7, 80.10 e 89.2.
A omisión da vírgula en Michaëlis (cuid’eu fariades melhor) implica que a editora fai depender sintacticamente fariades de cuid’eu, sen a necesaria conxunción que: na realidade, fariades é o verbo principal dos vv. 15-20, mentres que cuid’eu constitúe unha expresión fraseolóxica de tipo parentético, variante de cuido-m’eu e concorrente con aquant’eu cuido (véxase Glosario, s.v. cuidar1).
A lección do Cancioneiro da Ajuda mostra un evidente erro na interpretación do pronome vós, necesariamente tónico neste contexto, que comparece nos manuscritos como unha forma átona <uꝯ>, cun erro que se rexistra nos tres grandes cancioneiros. Véxase este mesmo erro en A fronte ao Cancioneiro da Biblioteca Nacional (vós <uꝯ> A : <uos> B) en 72.13, 90.16, 133.10, 134.24, 138.14, 315.8. Mais tamén se atesta o mesmo lapso de copia en BV, con lección errada coincidente en 402.11, 16 e 17 (cfr. <uos> na v. 5), 791.13, 840.17, 855.13, 920.14, 929.r1 (vv. 5, 11 e 17), 1052.5, 1111.11, 1195.15, 1264.6 etc.; do mesmo xeito, aparece en cantigas transmitidas só por un dos cancioneiros italianos: 183.17 e 185.21 (en B); 1013.1 (en V); e aínda existe en pasaxes con diferente lección conforme os manuscritos: 900.7 (<uꝯ> B vs. <uos> AV), 1022.7 (<uꝯ> V vs. <uos> B).
Non parece xustificada a conversión que Michaëlis e Littera fan do presente indicativo faz no presente subxuntivo faça. Consecuentemente, toll’a min (v. 28) encobre un presente indicativo. A respecto deste verbo, nótese a lección de B, que presenta a confusión tolher/colher a partir do frecuente intercambio <t>/<c> (véxase 479.4 e 12, onde B presenta tolher en vez do certo colher).
Anterior
