I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 683 [= LPGP 323]); Littera (2016: I, 354-355).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 19); Machado & Machado (1949: I, 78); Rios Milhám (2017: I, 33).
III. Antoloxías: Ferreiro & Martínez Pereiro (1996b: 71).
5 preto de morrer] preco de moirer B 9 tod’o] codo B 14 vos] uos B
4 [vós] querades] [me] queirades Michaëlis, Littera 7 vos] vus Michaëlis 8 que [o] eu soubi fazer] que eu sòubi [de] fazer Michaëlis 9 tod’o] tod(o) Michaëlis 14 vos ... vos] vus ... vos Michaëlis
Esquema métrico: 3 x 10’a 10b 10’a 10b 10B 10’A (= Tav 79:7)
Encontros vocálicos: 9 tod’o‿al
Mantemos o querades da lección manuscrita por se tratar da forma etimolóxica do presente subxuntivo de querer (< quaeram, quaeras etc.), forma minoritaria con presenza indubitábel na lingua medieval e no corpus poético trobadoresco. Cfr. nota a 73.16.
No relativo á integración dunha necesaria sílaba métrica neste verso, optamos por vós, tendo en conta a aparición do pronome na segunda estrofa, no v. 10 (e vós non queredes mentes meter / com’eu...), de modo que ficaría unha construción simétrica entre os respectivos versos (que se podería estender ao v. 16, na terceira estrofa, onde vós está elíptico).
Dado que al en función substantiva vai precedido de artigo (cfr. o al non ll’é coita, 263.14; u vej’est’ar cuido no al, 376.5 etc.), parece preferíbel a segmentación do determinante en tod’o al, caso único face ao xeral tod’al.
A forma foi (tamén no v. 10) é tamén P1 de pretérito de seer (e de ir): a pesar de que en xeral se estabelece unha oposición P1 / P3, fui (< fŭī) / foi (< fŭĭt), pola acción metafónica de -ī final nalgúns pretéritos fortes (cfr. tamén fiz vs. fez, sive vs. seve, tive vs. teve etc.), foi pode ser tamén resultado de P1, o mesmo que fui aparece esporadicamente como forma de P3 (sen efecto metafónico, por tanto, ou con xeneralización analóxica de unha ou outra persoa).
Anterior
