56 [= Tav 151,24]
Senhor, eu vos quer’ũa ren dizer

Senhor, eu vos quer’ũa ren dizer,
e pero sei que vos direi pesar:
vedes, quando vos eu venho veer
e cuid’en vós quant’i posso cuidar,
senhor, eu sõ[o] maravilhado
porque pod’ome seer guardado,
pois vos ja vee, de vos ta[n] muit’amar.
Ca, senhor, por quanto Deus quis fazer
no mund’a ome molher muit’amar,
vedes, tod’esto vos eu ei a aver,
pero punhades vós de o negar:
mais, Deus, que preito tan desguisado
de poderdes vós teer negado
tan muito ben como vos quis Deus dar!
E, senhor, se vos caess’en prazer,
de pran, non vos deviades queixar
a min porque non sei sen vós viver:
non sei al deste mundo desejar
senon vós, que muit’é sen meu grado;
e demais sabedes, mal pecado,
ca vos non ei ren do voss’a custar.
E, senhor, por Deus, que vos fez nacer,
pois vos eu ja ren non ei a custar,
e que perdedes d’eu vosso seer
ou de vós do meu ja-que m’[e]mentar?
Ca sei que o meu ei ementado,
ca saben que fui mal dia nado
porque vos vi e vos oi falar.
 
 
 
 
5
 
 
 
 
10
 
 
 
 
15
 
 
 
 
20
 
 
 
 
25
 
 
 

Manuscritos


B 83

Edicións


I. Edicións críticas: Michaëlis (1990 [1904]: I, 721-722 [= LPGP 949-950]); Littera (2016: II, 526-527).
II. Outras edicións: Molteni (1880: 28); Machado & Machado (1949: I, 110-111); Rios Milhám (2017: I, 56).

Variantes manuscritas


1 ũa] hunha B   5 sõ[o] maravilhado] son marauilhador B   7 vos] uos B   10 a aver] aueer B   12 desguisado] desaguisado B   14 quis] qⁱse B   19 muit’é] muyce B   25 ja-que m’[e]mentar] ia ꝗ̄ mentar B

Variantes editoriais


1 vos] vus Michaëlis   2 vos] vus Michaëlis   3 vos] vus Michaëlis   7 vos ... vos] vus ... vus Michaëlis   9 ome] om’en Michaëlis : homem Littera   10 vos] vus Michaëlis; ei a aver] vej’haver Littera   13 teer] tẽer Michaëlis   14 vos] vus Michaëlis   15 vos] vus Michaëlis   16 vos] vus Michaëlis   18 non] nen Michaëlis, Littera   19 senon vós, que muit’é sen meu grado] se non vos, e muit’, e sen meu grado Michaëlis   21 vos] vus Michaëlis   22 vos] vus Michaëlis   23 vos] vus Michaëlis   24 e] en Michaëlis   25 e de vus do meu ja-quê ementar? Michaëlis : e de vos do meu já-quê ementar? Littera   28 vos ... vos] vus ... vus Michaëlis

Paráfrase


(I) Señora, eu quérovos dicir unha cousa, aínda que sei que vos direi algo que vos pesará; vede: cando vos eu veño ver e penso en vós canto eu niso podo pensar, señora, síntome marabillado porque alguén poida verse libre, após vos ver, de vos moito amar.

(II) Porque, señora, por canto quixo Deus facer que no mundo un home amase unha muller, todo iso eu vexo en vós, aínda que vós vos empeñades en negalo: mais, Deus, que cousa tan despropositada o poderdes vós ter negado tan gran ben como vos Deus quixo dar!

(III) E, señora, se vos compracese, non me vos debiades queixar porque non sei vivir sen vós: non sei desexar outra cousa no mundo agás vós, o que acontece moi contra a miña vontade; e sabede ademais que, infelizmente, non vos hei custar nada do voso.

(IV) E, señora, por Deus, que vos fixo nacer, xa que eu non vos hei custar nada, que perdedes con que eu sexa voso (servidor) ou con falardes vós un pouco do meu (caso)? Porque sei que do meu caso xa falei, pois saben que en mal día nacín porque vos vin e vos ouvín falar.
 

Métrica


Esquema métrico: 4 x 10a 10b 10a 10b 9’c 9’c 10b (= Tav 101:39)

Encontros vocálicos: 7 ve͜e; 10 a‿aver

Notas


Texto
  • 2

    Fronte á posibilidade de e, pero, con independencia sintáctica das dúas conxuncións, optamos pola locución conxuntiva de valor concesivo e pero ‘aínda que’, de uso regular ao longo de corpus –cómpre sinalar, non obstante, que en bastantes ocasións é posíbel optar por unha ou outra lectura.

  • 5

    Fronte á forma monosilábica son derivada directamente do lat. sŭm, os resultados sõo e soo xerados por analoxía (sŭm → *sono > sõo > soo) computan como bisilábicas, mais tamén poden funcionar como unisilábicas (sõo 14.19, 63.12, 292.18, 317.18, 1118.8, 1629.2, e soo en 1431.1, 1577.2). Para alén de que ambas as formas (a etimolóxica son e a analóxica sõo ~ soo) poden convivir nunha mesma cantiga, os manuscritos ofrecen unha variación que demostra a necesidade de emenda nestes casos: en 354.7 concorren como monosilábicas as formas soo (A) e son (B), mentres que, por exemplo, en 86.22, 317.7 ou 430.23 B presenta a lección errada son (vs. sõo A), e en 1650.1 é V o cancioneiro que erra con son fronte a soo de B. Cfr. notas a 47.20 e 241.10.

  • 7

    A forma vee (P3 de presente de indicativo de veer) presenta contaxe monosilábica.

  • 9

    Michaëlis (e Littera) mostra preferencia pola forma omen (face a ome), inexistente nesta pasaxe (cfr. a lección <ho>), que a editora segmenta de modo que aparece unha inédita construción de amar coa preposición en: Deus quis fazer / no mund’a om’en molher muit’amar.

  • 10

    A lección <aueer> (isto é, a veer) de B, que debeu ser inducida pola presenza de vedes no inicio do verso, crea un problema de hipermetría; polo contrario, aver permite a sinalefa a‿aver, tal como outras sinalefas que se rexistran ao longo do corpus entre o elemento a (pronome ou preposición) e diversas voces: a‿ei (60.12), a‿outre (199.28), a‿estar (235.29), a‿en (308.8), a‿el- (1166.r2), a‿antre (1324.17), a‿el (1523.11, 1598.20), a‿ir (1565.7), a‿un (1682.3). Cfr. nota a 8.17.
    En calquera caso, véxase a mesma ou similar variación entre códices: veer A vs. aver BV (66.31, 83.6312.1417.8), aver A vs. veer B (92.8, 174.13), aver A vs. a veer B (188.28, 318.2 e 11), a veer V vs. aver B (754.6). Véxase tamén 61.21, onde é necesaria a emenda de aver en prol de veer.

  • 12

    A forma desaguisado xera un problema de medida que se resolve coa variante desguisado. O mesmo erro de copia pode verse en 1185.7 e 1643.3, xunto con 317.4, onde A presenta a lección correcta fronte a B.

  • 14

    B presenta a lección hipermétrica <qse> quise, cunha variante minoritaria de quis que só se rexistra en 264.13 e 991.3 e 5. Esta lección lembra a tamén errada forma <qgi> de B, face a quis (transmitido por A), en 186.20 e 225.15. De todos os xeitos, quise, con manutención de -e final (< *quesit < quaesivit, véxase Ferreiro 1999: §216c; 2016a: 133-135), fronte a quiso, é unha solución moi esporádica, como feze fronte a fezo (véxase nota a 167.5).

  • 15

    Caer en prazer (tamén en 66.3), expresión verbal paralela a caer en pesar ‘pesar’ (28.27 e 214.21), é sinónimo do frecuente verbo prazer.

  • 21

    Custar do vosso equivale a ‘non supor ningún menoscabo voso’.

  • 25

    A hipometría e a falta de sentido obrigan á emenda da lección de B a través da reinterpretación da abreviatura de quen (ou quem, obviamente) como que m’ (véxanse outros casos en 367.14, 907.15). Deste modo, coa forma ementar (tamén en 154.13, 190.14 e 1074.22), para alén do participio ementado no v. 26, cólmase a medida e a semántica do verso, respectándose o principio de economía na interpretación e a emenda do posíbel erro de copia.

    A aglutinación de ja e que xerou o pronome indefinido ja-que ‘algo’ (cfr. ja-quanto; véxase nota a 347.9), que ten certo uso na lingua trobadoresca (33.14266.16, 347.14, 380.23, 603.7, 1021.20, 1417.2, 17 e 27, 1675.3). Cfr. notas a 1012.18 e 1419.32.

Buscar
    Non se atopou ningún resultado